اصول کافی ج4 ص 198 حدیث22

ونیز حضرت       صادق ع فرمود  ای موسی بهترین. دو روز زندگانی. دنیا و اخرتت همان روزی است که در پیش داری که روز اخرت باشد پس ببین که انروز چه روزی است و جوابی برای  ان اماده ومهیا کن زیرا تو بازداشت شوی و پرسش شوی و تو پند خودرا از دنیا بگیر زیرا روزگار هم دراز استو هم کوتاه پس چنان کار کن که گویا ثواب کردارت را بچشم خود ببینی تا باخرت خود ا مید وارتر باشی زیرا انچه از دنیا بیامد همانند انست که رفته شرح مجلسی ره گوید  اینکه حضرت فرموده زیرا روزگار م دراز است و هم کوتاه.چند احتمال دارداول اینکه روزگار پند درازست زیرا مبتواند پند بگیردو در اهل سعادت و شقاوت از اول روزگار تا زمانی که خودش در انست بیندیشد گویا با همه انها زندگی کرده است و اما لذتهای ان کوتاه است دوم اینکه روزگار از جهت پند و اندرز  دراز است زیرا انسان میتواند بکمتر زمانی  بیدار شود چون دنیا پیوسته در انقلاب و زیر رو شدن است ولی از جهت کار و عمل کوتاه است و باید فرصت را غنیمت شمرد   سوم اینکه روزگار برای نیکو کاران دراز است و میتوانند سعادتهای بزرگی در کمترین زمانی بدست  اورند و اینان در این عمرها کوتاهشان کارهای زیادی انجام دهند اثار نیکویی از انها بیادگار ماند ولی برای بدکاران روزگار کوتاه زیرا لذات انها فانی شده و عقوبتهای ان برای ایشان بجای مانده و از و از عمرشان سودی نبرند چهارم اینکه مفصود این است که تمام عمر گر چه طولانی و دراز است اما انچه اکنون در دست اوست یعنی ان ساعتی که در ان است کوتاه است زیرا انچه گذشته است  که از دستش رفته  وانچه پس از این اید که وضعش در ان. روشن نیست چنانچه در روایات بسیار ی گذشت