اصول کافی ج4 ص 32. حدیث 1 باب مکر و بیوفایی

هشام بن سالم در حدیثی مرفوع از امیرالمومنین ع حدیث کند که فرموداگر نبود که مکر وفریبکاری در اتشند ن مکر اندیش ترین مردمان بودم توضبح گویا جهت اینکه حضرت این سخن را فرموده این بود که مردم معاویه را مردی سیاستدار و عاقل میدانستند و انحضرت را سست رای می پنداشتند چون می دیدند که حیله های معاویه که بر پایه دورغ و مکر بنانهاده شده بود پیشرفت میکرد پس انحضرت بیان فرماید که او باین نیرنگها اشناتر است ولی چون انها مخالف با دستور خداست انها را بکار نبندد  چنانچه سید رضی ره در نهجالباغه از انحضرت روایت کرده است که فرمود و ما در زمانی واقع شده ابم که بیشتر مردم ان مکر را زیرکی پندارند و نادانان ایشان را زیرک خوانند انهارا است خدا ایشان  بکشدمردنیرومند و کاردان راه حیله  نیرنگ  میداندولی امرو ونهی خدا جلوگیریش کند وباینکه براءی العین انرا دیده ودانسته و توانایی بکار بردن انرا دار.د وامیگذارد  و کسیکه در دین از هیچ گناهی اک ندارد فرصت جویی میکند و مکررا بکار اندازد ووو واشناتر بودن انحضرت بمکر وحبله و داناتر بودنش دربکار بردن ان روشن است زیرا انحضرت مکر و حیله و داناتر بودنش دربکار بردن روشن است زیرا انحضرت بهمه چیز داناتر از دیگران بوده است این بود مخلصی از گفتار مجلسی ره در معنای حدیث