اصول کافی ج4 ص 82 حدیث 1 باب همنشی با گنهکار
حضرت صادق ع فرمود برای مومن سزاوار نیست که در مجلسی بنشیند که خداوند در آن مجلس نافرمانی شود و ان مومن قدرت برهم زدن ان مجلس را نداشته باشد. جعفری گوید شنیدم حضرت ابوالحسن ع به من فرمود چرا می نگرم که تو نزد عبدالرحمن بن یعقوب هستی جعفری عرضکرد او دایی من است حضرت فرمود او در باره خدا سخن ناهمواری گوید خدا را بصورت اجسام و اوصاف ان وصف کند پس یا با او همنشین شو و مارا واگذار یا با ما بنشین و او را ترک کن عرضکردم او هرچه میخواهد بگوید بمن چه زیانی دارد وقتیکه من نگویم انچه را او گوید ابوالحسن ع فرمود آیا نمی ترسی از اینکه باو عذابی نازل گردد و هر دوی شما را فراگیرد ایا نمی دانی داستان آنکس را که خود از یاران موسی ع بود و پدرش از یاران فرعون پس هنگامیکه لشگر فرعون در کنار دریا بموسی و یارانش رسید آن پسر از موسی جدا شد که پدرش را پند دهد و بموسی و یارانش ملحق سازد و پدرش براه خود در لشگر فرعون میرفت و این جوان با او در باره مذهبش ستیزه میکرد تا اینکه هر دو بکناری از دریا رسیدند همینکه لشگر فرعون غرق شد ان دو نیز باهم غرق شدند خبر بموسی ع رسید فرمود او در رحمت خداست ولی چون عذاب نازل گردد از انکه نزدیک گنهکار است دفاعی نشود شرح مجلسی ره گوید جعفری راوی. حدیث همان ابو هاشم داود بن قاسم چعفری است واو از بزرگان اصحاب ماست و گیند که امام رضا ع را تااخرین امامان درک کردهوحضرت ابولحسن ع در حدیث محتملاست حضرت رضا ع یا حضرت هادی علیهمسالام باشند و ممکن است مقصود از جعفری در اینجا سلیمان جعفری باشد چنانچه درکتاب مجالس مفید ره بوان تصریح شده است
