اصول کافی ج4 ص 91 حدیث 2

 نیز از ان جضرت حدیث کند که فرمود مردم شش دسته  که بسه بسته بر گردند ایمان و کفر و گمراهی و ایشان اهل دو وعدندکه خداوند بانهاوعده بهشت و دوزخ،داده است مومنان و کافران وناتوانان و انانکه بامید خدایند و کارشان با خداست یا عذابشان کند و یا توبه شان بپذیرد و انانکه بگناهان خویش اعتراف کنند و کردار خوب را با کردار بد بهم امیخته اند و دیگر اهل اعراف هستند  3 زراره گوید من حمران  یا من و بکیر ومت امام محمد بافر ع شرفیاب شدیم من بوی عرضکردم ما.خودرا تراز کنیم وبسنجیم فرمود تراز چیست عرضکردم ریسمانکار بنایان. پس هر که با ما موافقت داشت چه علوی باشد و منسوب بامیرامومنبن ع باشد چه غیر او. اورا دوستداریم یا باو دوستی کنیم و هرکه با ما مخالف بود باشد چه غیر او بیزاری جوییم پس بمن فرمود ای زراره گفتار خداوند از گفنه تو درستر است پس کجایند انها که خدای عزوجل در باره شان فرماید مگر ناتوایان از مدان وزنان و کودکان که نه چاره ای دارند  ونه بجایی برند سوره نسا ایه 9کجایند انانکه بامید خدایند کجایند انانکه کار نیک را با کرداربد بهم امیختندکحایند اصحاب اعراف کجایند اصحاف اعراف کجایند مو لفءه قلوبهم یعنی دل بدست اوردگان و انها دسته ای از اشراف زمان رسول خدا ص بودند که انحضرت سهمی از زکاه بانها مبداد که دل انها رابدست اوردو برای جنگ با دشمنان اسلام بانان استعانت جوبد