اصول کافی. جلد 4 ص 155 بقیه حدیث

 در این عالم چبزها ببند که عالم حسن و خیالوهم خارج است و در انجا جان اشیا ؟ وحقایق انهارابببندوبرای ان  عرض عریض و زمینه. پهناوری است که اغازش عالم انسان و سر انجامش عالم فرشتگان بلکه  برتر از ان است واو است معراج انسان چنانچه ان سه منزل پسترین منازل واسفل. سافلین است تا انجا که کوید و از اینجا دانسته شود که صدورکرامات از اولیا مور انکا نیست  در جمله  ولو لا انکم تذنبون فرماید این گفتار دلالت کند بر اینکه در این نوع از خلقت مصلحت بزرگی است زیرا صفت غفاریت و رحمت ولطف او اشکار شود بلکه ظاهر اینست که همین گناه امررش خواهی سبب بلندی درجات  وازدیادکمالاتشان گردد 

اصول کافی جلد 4 ص 154 بقیه از جدیث 1

پس فرشتگان ثابت درمقام قدسند  شیاطین مستغرق در شرور  و خطاها و خوانندگان بگناهان وزشتیها هستند وهم چنین بهایم در وضعی هستند که میل بشهوات و رغبت بیوی لذات دارند و انسان در میان این هردو قرار گرفته واز هروو نشانه ترکیب یافته زبراروحش از عالم قدس و تنشاز حیوانات گرفته شده.  تا انجاکه گوید رسول ص اشاره فرمود با اینکه حالت اول شما یعنی اصحاب پیروانش حالت شریفی است و ادامه ان باعث تشببه بفرشتگان و رسیدن بمقامات عالیه شود و اما حالت دوم الودگی بگناهان و طلب امرزش پس از ان باشد خالیاز حکمت الهی نبست بگفارش که. فرمود بخدا سوگند اگر ادامه دهید ....... زیرا مانع از ظهور این اثار  یعنی مصا فحه فرشتگان و راه رفتتن. بر روی اب کدورتهای جسمانی و علقه های بشری ووسوس های شیطانی و میل بزیور های دنیایی است و چون اینها زایل کردید واین موانع از بنده دورشد نور صرف روح خالص گردد  بصفات فرشتگان  متصف شود ویکسره بروحانین ملحق گردد و بانان باشد و مانند انها بر روی اب راه رود و اگر توضیح این مطلب را خواهی گوییم برای روح انسانی در سیر بسوی خدا منزلهایی است عالم محسوسات 2 عالم تخیلات 3 عالم موهومات 4 معقو لات و در این منزل است که از سایر حبوانات جدا شود

اصول کافی جلد4 ص 154 بقیه حدیث قبل. از1

  که شما را بدنیا تشویق مبکند بخدا سوگند اگر شما بهمان حالی که بان خودتان را  توصیف کردید میماندید هر اینه فرشتگان دست در دست شما.میگذاردند بدون وسیله روی اب راه میرفتید و اگر نبود که شما گناه میکنید سپس از خدا امرزش ان گناه را خواهیدهر اینه خداوندخلقی را میافربد تا گناه کنند و سپس ار خداامرزش خواهند و خداوند انها را بیامرزد و براستی مومن در گناه افتد یا بامتحان در گناه گرفتار شود و بسیار توبه کندایا نشنیده ای گفتار. خدای عزوجل که فرمایدو همانا خوند دوست داردتوبه کنندگان را و دوست دارد پاکیزه جویان را سوره بقره ایه 222  ونیز فرماید و امرزش و خواهید از پوردگارخویش سپس باز گشت کنید بسوی او  سوره هود ایه 90 شرح مجلسی ره گوید این حضرت فرمود دلها گاهی سخت باشد.      یعنی از روی اوردن بعالم قدس وبیکسو نهادن دنیا و گاهی و هموار      یعنی نرم باشد  و پبروی از عقل کند و شهوات را باسانی ترک کند و جهتش اینست که روش خداوندتعالی در باره انسان   اینست که او واسطه میان فرشتگان و شیاطین  باشد

اصول کافی جلد4 ص153. حدث 1.

 سلام بن مستنیر گوید من درخدمت حضرت باقر ع بودم که حمران بن امین یکی از اصحاب انحضرت وارد شدو از چیزهایی از ان حضرت پرسیدپس همینکه خواست برخیزدبامام باقر  عرضکرد من شما را اگاه کنم.  خداوند عمر شما را دراز کند و مارا و مارا بوجود شما  بهره مند سازد که ما خدمت شما میرسیم واز شما بیرون نمیرویم تا اینکه در نتیجه دلهای ما مارانرم شود وجانهای ما از نداشتن این دنیا تسلی یاید وان چه از این اموال. ودارایی که در دست مردم  است بر ما خوار و پست شود سپس از نزد شما بیرون همینکه دوباره پیش مردم و تجار رویم دنیا را دوست بداریماین چگونه است گوید انحضرت ع فرمود همانا این هادلهاست که گاهی سخت شود گاهی هموارو اسان  سپس فرمودهر اینه یاران. محمدص عزضکردم. هنگامیکه نزد شماهستیم و شما مارا متذکر کنید و باخرت تشویق کنید از خدا می تررسیم ودنیارا یکسره فراموش کنیم ودر ان بی رغبت شویم تا انجا  که گویا اخرت را بچشم خود ببینیم و بهشت و دوزخ بنگریم  وچون از خدمت شما برویم و داخل این خانه هاگردیم و بوی فرزندان را بشنویم زنان و خاندان را بنگریم از ان حالی که نزد شما داشتیم بر گردیم بحدی که گویا ما هیچ تداشته ایم و شما را ندیده و خدمت شما نبوده ایم و ان حال قبلی را نداشته ایا شما از این که این تغییر حالت نفاق باشد بر ما میترسید رسول خدا ص بانها فرمود هرگز این نفاق نیست  اینها وسوسه شیطایت

اصول. کافی. جلد 4 ص 152 حدیث 2.

سعد از امام باقر ع حدیث. کند که  فرمود همانا دلخ چهار گونه اند  دلی که در ان نفاق و ایمانست ودلی که وارونه است و دلی که مهر خورده واز چرک. وزنگ روی ان پوشبده است و دلی که تابناکو پاکیزه است من عرضکردم تابناک 

 کدام است  فرمود انکه چون چراغی در ان است و اما دل مهر خورده خورده ان دل منافق است واما دل تا بناکان دل مومن است که اگر خدا باو بهد شکر کند واگر گرفتارش کند صبر کند واما وارونه ان دل مشرک است سپس این ایه را خواند ایا ان کس که نگونسازبر روی خویش راه رود راهنمونتر است  یا انکس که مبرود استو ار  بر راهی راست سوره. ملک ایه 22 واما ان دلی که در ان  ایمان و نفاق  هردو هست دل ان مردمی است که در شهر طایف بودند گاهی مومن وگاهی منافق بودند پی هد گدام  در حال نعاق مرگس فرا میرسیداز لحاظ ابمان هلاک بود واگر در حال ایمان اجلش میرسبدرستگار بود. توضیح  مجلسی ره گویدذکر مردمان طایف از با تمثیل است  مقصود همه ان مردمی باشند که شک  وتردید دارند ودر حال شک و تردید روزگارشان را بسر برند 

اصول کافی کافی جلد 4 ص 152 حدیث 1

عمرو گوید روزی حضرت صادق ع بما فرمود اگاهی مردی گاهی مردی می. بینی که  در سخنوری در یک لام یا واوی. خطا نکند خطیب وسخنوری است زبر دست  وسخنوری است زبر دست وشیوا ولی. همانا دلش از شب تاریک و ظلمانی تاریکتر و سیاهتر است و گاهی مردی را بینی که نتواند انچه در دل  دارد بزبان اورد اما دلش مانند چراغ. نور افشانی کند

اصول گافی جلد 4 ص 148 باب سهودل و غفلت و فراموشیحدیث 1

ابو بصیر ودیگران از حضرت صادق ع حدیث کنند که فرمود بدرستی که ساعتی ازشب وروز بردل بگذردکه نه در ان کفر است و نه ایمان و بمانند پارچه کهنه است گوید سپس بمن فرمود ایا تو در نفس خودت چنین چیزی را درک نکرده ای  فرمود سپس از طرف خداست که هر طور بخواهدنقطه بدل زتد نقطه کفر باشد یا نقطه. ایمان مانند همین خبر از محمد بن ابی عمیر حدیث شده  است  شرح  مجلسی ره گوید مقصود ازاز قلب ودل در این جاهمانفس ناطقه انسانی ست که محل ایمان وکفر است نه ان عضو گوشتی صنو بری  که در طرف چب سینه استوجهت این که بنفس ناطقه  قلب گفته اند ای انقلاب و تغبیر پبدا کردن حالات اوست یا برای اینست که تعلق نفس انسانی در اول بروح حیوانی است و ان بخار لطبفی ایت که از قلب برخیزد و مقصود از ساعت که فرموو ساعتی از شب وروز بر دل لگذرد همان ساعت غفلت از حق تعالی مشقول بودن بما سوای اوست یعنی  در ان ساعت. بیاد هبچ یک از ابمان و کفر نیست بادر حالی است که حکم بکفرش نتوان کرد و توجهبعالم قدس وحق نیز ندارد ودر معنای نکته  گوید در نهایه گفته است نکته   بعنی اثر کمی مانند. چرکی روب اینه و شمشبر و مانند ان دو قاموس ،گوید نکت انست که با چوب با چیز دبگری بزمبن بزنی که ان اثری بجا بگذارد ونکته. بمعنای نقطه است وشبیه بچرکی است که در اینه باشد و معصود از اینکه نکته از جانب خدا است باعتبار توفیق ونبودن ان ار جانب خدا است که هردوی انهانیز  اختیار کردن خوب وبدخود بنده است

اصول کافی جلد 4 ص 148 حدیث 1.

مفضل جعلی گوید حضرت صادق ع فرمود براستی حسرت وپشیمانی ووای اینها برای انکس است بانچه. بیند سود نبرد وانچه بر ان استواراست از روش وعقیده نداند  که چیست وایا برایش سود بخشد یا زیان من عرضکردم قربانت پس از مباناین مردم رستگارشان بچه چیز شناخته شود فرمود انکس کهکردارش با گتارش موافقت دارد وانچه می گوبد بدان عمل کند گواهی بنجات،و رستگاری برای او ثابت شده و هرکه کردادش موافقت با گفتارش ندارد ایمانش عاریت است  شرح مجلسی ره در گفتار امام صادق ع که فرمود و همه اینها برای انکس است گوید یعنی برای انکس که انچه بیند و از عقاید واحکام و اعمال و اخلاق و اداب داند بر طبق ان عمل نکند ودر جمله وفاییت لهالشهادت ،گویدو اثبت بصبقه مجهول خوانده.  شود یعنی خدای تعالی و فرشتگانش و حجتهای الهی  وهمه مومنبن برستگار بودنش گواهی. دهند

اصول کافی جلد 4 ص 147 شرح حدیث

   شرح ابوالخطاب محمد بن مقلاص اسدی کوفی است که در اغاز کارش از اصحاب حضرت صادق  ع واز بزرگان انها بود سپس برگشت  مذاهب باطلی اختراع کرد وامام صادق  ع  اورا لعن کرد واز او بیزاری جست و روایات بسیاری در مذمت او رسیده که دلالت بر کفر و لعنتش کندو گویند  در باره  حضرت صادق ع غلو کرد تا بدانجا که ان حضزت خدا میخواند و خودا از طرف ان حضرت پیغمبر بر اهل کوفه میدانست   4 از برخی از اصحاب ما حدیث شده که حضرت ابولحسن ع موسی بن جعفر یا فرزندش رضو ع فرمود بدرستی که خداوند پیغمبران را به نبوت خلق فرمود وجز پیغمبر نباشد و مومنین را بر ایمان افرید و بجز مومن نباشد یعنی اینان بر نبوتو ایمانشان. ثابت قدم هستند وهر گز بر نمیگردند ومردمی را ایمان عاریت داده پس اگر بخواهد برای انها بپایان رساند اگر بخواهد از ایشان باز گیرد فرمود در باره ایشان جاری است معنای ایه شریفه و پس پایدار باشدوناپایدار سوره انعامایه 98و بمن فرمود فلانی ایمانش عاریتی بودوهمین که بر ما دوروغ بست ان ایمان عاریه ازاو گرفته شد توضیح تمامایه شریفه این است که خداوند.فرماید اواست که شمارا از یکتن  افرید پس مستقرو پایدارو مستودع نه پایدارهمانا تفضیل دادیم. اینهارابرایگروهیکه در می یابند .

اصول کافی جلد 4 ص 146 حدیث 2 و3

حضرت صادق ع فرمود همانا  بنده بامداد کند در حالی که مومن باشد و شام کند در حالی که کافر است  و بالعکس گاهی  شود صبح کندکافر وشام کند مومن و دراین میان مردمی هستندکه ایمانشان عاریت است و سپس از انها گرفته شود و انهارا ممارین یعنی ع اریت داده شدگان نامند. سپس فرمود فلانی از انهاست  3عیسی شلقان گوید روزی نشته بودم و حضرت موسی بن جعفر ع که در ان. زمان کودکی بود بر من گذر کرد. بره ای با اوبود گوید من عرضکردم ای پسرمن میبینی پدر شماچه میکند ما را بچیزی فرمان دهد سپس از همان از چیز نهی وجلوگبری کند بما. دستور داده که ابوالخطاب را دوست بداریم پس دستور داد که اورا لعن کنید وازاو بیزاری جوییم پس انحضرت ع در حالیکه پسر بچه ای بود فرمود همانا خداوندخلقی رابرای ایمان افرید و ان ایمان زوال ندارد و خلقی را افرید برای کفر که زوال نداردو در این. میان هم خلقی افرید وایمان هم بعاریت واین ها را معارین نامندکه هرگاه خداوند.  بخواهد. ایمان را  ازایشان بر گیرد و ابوالخطاب از کسانی  است که ایمان را. بعاریت  بدو داده بودند  گوید پس از ان من خدمت حضرت  صادق. ع  شرفیاب شدم و انچه بفرزندش  ابوالحسن موسی گفته بودم و پاسخی که بمن داده بود. همه را  بعرض امام صادق  ع رساندم حضرت فرمود  این کلام جوشش نبوت است یعنی از سرچشمه نبوت جوشیده است