اصول کافی ج 4 ص418

 عبدالله بن سلیمان گوید از حضرت صادق ع  پرسیدم از گفتار خدای عز وجل که فرماید ورتل القران ترتیلا فرمود امیرالمومنین  صلوات الله علیه فرموده یعنی اورا خوب بیان کن و همانند شعر انرا بشتاب مخوان و مانند ریک هنگام خواندن ان را پراکنده مساز   ولی دلهای سخت خودرا بوسیله ان به بیم و هراس افکنید و همت شما این نباشد که سوره را تا باخر رساند یعنی همت خود  را در تدبر و تامل در ایات  و بکار بستن و عمل کردن انها قرار دهید نه باینکه سوره را باخر رسانید  2 حضرت صادق ع فرمود  قران برای اندوه وتاثر در نفوس مردمان نازل شده پس انرا با اواز حزین بخوانید

اصول کافی ج 4 ص 417

 دستور به خواندن قران از روی ان   1 جضرت صادق ع در حدیث مر فوعی فرمود هر که قران را از روی ان بخواند از دیدگان خود بهره مند شود و سبب سبک شدن عذاب پدر و مادرش گردد اگر چه اندو کافر باشند  2 ونیز انحضرت ع فرمود هر اینه من خوش دارم  که در خانه قرانی باشد که خدای عزوجل بدان سبب شیطانها را از انجا از انخانه د ور کند 3 ونیز فرمود ع   سه چیز است که بدر گاه خدای عزوچل شکایت کند مسجد ویرانی که اهلش در ان نماز نخوانند و دانشمند و عالی که میان نادانها و چهال باشد  و قرانی که که گرد بدان نشتند و کسی انرا نخواند 4 ونیز فرمود ع خواندن قران از روی ان عذاب را از پدر و مادر سبک کند اگر چه ان دو کافر باشند  اسحاق بن عمار گوید بحضرت صادق ع عر ضکردم  قربانت گردم من قران را جفظ  دارم انرا از  حفظ بخوانم بهتر  است  یا ااز روی قران  فرمود بلکه انرا  بخوان و نگاه بقران کن و  از  روی ان بخوان که    بهتره  است  ایا ندانسته ای که نگاه  کردن در قران عبادت است  شمردن و هموار  خواندن قران با اواز خوش

اصول کافی ج 4 ص 362

در حدیث مر فوعی که سند ان بمعصوم رسانند حدیت کنند که فرمود هر که در خانه و اطاقی تنهابخوابد پس ایه الکرسی را بخواند و بگوید اللهم انس وحشتی و امن روعنی و اء عنی. علی وحدتی   حدیث 14   از اصول کافی  ص 363  بکیر گوید شنیده از  امیرالمومنین ع که می فرمود  رسولخدا ص بمن. فرمود ای علی ایا بتو نیاموزم کلماتی  هر گاه در ورطه امری که خلاصی از ان دشوار باشد یا بلایی افتادی پس بگو بسم الله الرحمن الرحیم و لا   حول قوه الا بالله العلی العظم  زیرا خدواند عزوجل ببرکت این دعا انچه خواهد از اقسام بلا از تو ددر کند  حدیث 12 اصول کافی  صفحه 362 از حصرت صادق ع فرمود هر که دنبال نماز واجب بگوید استودع الله العظیم الجلیل نفسی و اهلی وولدی و من یعنینی امرهو استودع الله المرهوب المخوف المتضیع  لعظمته کل شیء نفسی و اهلی وولدی و من یعینینی امره در یکی  از بالهای جبرییل در اید و خودش و خاندان و مالش محفوظ ماند     حدیث. 9 اصول کافی ص 290 امام صادق ع فرمود هر گاه درنده ای دیدار کردی بگو اعوذء برب دانیال والجب من شر کل اسد مستاء سد یعنی پناه می برم بپروردگار  دانیال و چاء از شر هر شیر درنده ای  شرح فیض ره گوید  تفسیر این حدیث چنانچه  صاحب تهذیب  شیخ طوسی ره در کتاب امالی حود از حضرت صادق ع روایت کند اینست که فر مود هر کس برای روزی اندوه بخود راه دهد گناهی بر او نوشته شود همانا دانیال ع در زمان پاد شاهی جبار و سرکش بود و اورا گرفت و در چاهی انداخت مجلسی ره گوید که ان پادشاه بخت انصر بود و درندگان را نیز با او در ان چاه انداخت ولی ان درندگان بانحضرت نزدیک نمی شدند و ان پادشاه دانیال را از ان چاه بیرون نیاورد تا خدا وند به پیغمبری از پیغمبرانش وحی کرد  که خوراک و طعامی برای دانیال ببر و سپس حضرت داستان امدن ان پیغمبر را بر سر چاه و حوراک اوردن و دعای دانیال را بیان فرماید 

اصول کافی جلد 2 حدیث 1 ص 318

بکیربن اعین گوید امام باقر ع میفرمود خدا از شیعیان ما پیمان ولایت گرفت در حالیکه مانند موران ریزبودندهمان روزی که همه بشر مانند ذره ها روزی که همه بشر مانند ذره یعنی مورچه بودند پیمان گرفت ونیز بربوبیت خود ونبوت  محمد صلی الله علیه و اله اقرار گرفت راجع. بعالم ذر در کتاب ایمان و کفر بتفصیل بحث می شود  عقبه گوید امام باقر ع فرمود خدا را افرید و انچه را دوست داشت از گل  بهشت افرید و هر مخلوقی را که دوست نداشت از ماده ای که دوست نداشت افرید و انچه را دوست نداشت از گل دوزخ افرید سپس انهارا در سایه ای مبعوث کرد  من عر ضکردم سایه چیست فر مود نمیبینی که. سایه حودت در برابر حورشید چیزی  هست و چیزی نیست یعنی چیزی که از حود شخصیت و استقلال ندارد و این تنظریست برای عالم مثال یا عالم ارواح عالم ذر سپس خدا پیغمبران را در میان انها مبعوث ساخت تا ایشان را با قرا.ر بخدا دعوت کنند اینست که خدا فرماید  و اگر از انها بپرسی کی خلقشان کرده خواهند گفت خدا 87 سوره 43  سپس خدا ایشان را باقرا.ر نسبت  پیغمبران دعوت کرد برخی اقرا.ر و برخی انکار نمودند انگاه بولایت ما دعوتشان کرد  بخدا کسی بدان اقرا.ر کرد که خدایش دوست داشت و انکه   و انکه را دشمن داشت انکار کرد اینست گفتار خدا  بانچه از پیش در عالم ذر تکذیب گکرده اندایمان نخواهند اورد  74 سوره 10 سپس امام باقر ع فرمود تکذیب انها در انجا عالم ذر بود شرح علامه. مجلسی ره گوید عقیده محدثین اینستکه    چون خدا  نیکی و بدی کردار و عقیده بندگانش را میدانست نیکان را از گل بهشت افرید و بدان را از گل جهنم تا هر کدام از اندو دسته بلیاقت و سزاواری خود برسند بنابراین کردار و رفتار انها سبب شد که انگونه خلق شوند نه انکه بر عکس باشد  تا جبر لازم اید و از محدث استر ابادی نقل میکند که تشبیه  عالم مثال بسایه از این نظر است که ان مرتبه از وجود نسبت بوجود نیست خارجی چیزی نیست ولی نسبت بخود چیزی هست یا کنایه از این است که انها اجسام لطیفه ای بودند امام صادق ع فرمود  ولایت ما همان ولایت خداست که خداهیچ پیغمبری را جز بان مبعوث نساخت 

کرامات و مقامات عرفانی امام حسین ع 6

در مصیبت خامس ال عبا ع     اتش بر اشیانه مرغی نمی زنند        گیرم که خیمه خیمه ال عبا نبود       لب تشنه کی کشند کسی را کنار اب         گیرم حسین سبط رسول خدا نبود          دنیا ندیده کودک مظلوم را کشند           گیرم حسین سبط رسول خدا نبود         دنیا ندیده کودک مظلوم را کشند    ای کاش روی دست پدر این جفا نبود      کی کعب نی زده به زنی دیده صد بلا     گیرم اسیره دختر خیرالنساء نبود          بستر زیر پای علیلی کجا کشند         گیرم که ان علیل یکی از اولیاء نبود      راس بریده را که زند چوب خیرزران      گیرم لبش به خواندن ذکر خدا نبود  زبان حال زینب کبری س بر سر قبر  امام.     پس از تو جان برادر چه رنج هاکه کشیم       چه شهر ها که نگشتم چه کوچه ها که ندیدم          به سخت جانی خود اینقدر نبود گمانم           که بی تو زنده ز دشت بلا. به شام رسیدم.             برون نمود در اندم که شمر پیرهنت را             به تن ز پنجه غم جامه. هر. زمان بدریدم           چو ماه چارده دیدم سر ترا به سر نی    هلال وار ز بار مصیبت تو خمیدم          زدم به چوبه محمل سر ان زمانی که سر نی         به نوک نیزه خولی سر چو ماه تو دیدم        زتازیانه و طعن سنان و طعنه دشمن         دگر ززندگی خویش گشت قطع امیدم      میان کوچه و بازار شام پای پیاده          سر از خجلت نا محرمان به جیب کشیدم            شدم چو وارد بزم یزید بازوی بسته        هزار مرتبه مرگ خود از خدا طلبیدم        هنوز بر کف پایم نشان ابله پیداست      ز راه شام ز بس از جفا پیاده دویدم           اخرین سخنان به برادر    رفتم من و هوای تو از نمی رود      داغ غمت ز سینه خواهر نمی رود     بر خیز تا رویم برادر که خواهرت      تنها به سوی روضه مادر نمی رود     گر بی تو زینب تو کند جای در وطن       از خچلتش به نزد پیمبر  نمی رود           سوز گلوی خشگ تو اندر لب فرات         ما را ز یاد تا لب کوثر نمی رود              پهلوی جاک خورده ات از نیزه و سنان  مارا زیاد تا لب محشر نمی رود      بزم یزید و طشت زر و چوب خیرزنان        هرگز زیاد زینب مظطر نمی رود    در مصیبت  شهدای کربلا   ناصر الدین قاجار          خرم دلی که منبع انهار کوثر است         کوثر کجا ز دیده پر اشگ بهتر است          نام حسین و کربلا هر دو دلرباست        نام علی اکبر از ان دلربا تر است         رفتم به کربلا سر قبر هر شهید             دیدم که مرقد شهدا مشگ و عنبر است              هر یک مزار و مرقدشان چار گوشه داشت          شش گوشه مزار در ان هفت کشور است         پرسیدم از کسی سببش را بگریه گفت   پایین پای قبر حسین قبر اکبر است       پایین پای قبر علی اکبر جوان       هفتادو یک شهید چو خورشید انور است        بر دست راست قبر یکی پیر جلوه گر        زانگوشه رواق که نزدیگی در است          پرسیدم از مجاوران که بگو این مزار کیست     گفتا حبیب نور دوچشم مظاهر است        نزدیک علقمه دیدم یکی شهید     گفتم چرا جدا ز شهیدان دیگر است      گفتا خموش باش که عباس نو جوان      منظور اوکادب به جناب برادر است        رفتم بخیمه گاه شنیدم بگوش خویش       دیدم صدای زینب مظلوم اطهر است     رفتم بسوی خیمه بیمار کربلا      دیدم که با دوصد غم و محنت برابر است   عازم شدم بحجله داماد کربلا             دیدم عروس قاسم داماد مظطر است         رفتم ز کربلا به سر تربت علی        دیدم که بارگاه نجف عرش  اکبر       وارد شدم به صحن و سرایش به صد امید        دیدم چهلچراغ علی سرو کوثر است.         بر گشتم از رواق شدم وارد حرم        دیدم که چشم نوح نبی جای حیدر است   پر نور چشم نوح نبی از علی بود         این نکته هم ز کاتب از خاک کمتر است        شاها تویی که ناصر دین باد چاکرت      منظور او به اذن جناب مطهر است                      دوازده بند محتشم           باز این چه شورش است که در خلق عالم است        باز این نوحه و چه  غزا و چه ماتم است         باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین         پی نفخ صور خاسته تا عزش اعظم است        این صبح تیره باز دمید از کجا کز او        کار جهان و خلق جهان جمله در هم است      گویا  طلوع میکند از مغرب افتاب         کاشوب  در تمامی ذرات عالم است         گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست       این رستخیز عام که نامش محرم است               در بارگاه قدس که جای ملال نیست     سرهای قدسیان همه در زانوی غم است        جن و ملک  بر ادمیان نوحه میکنند.       گویا عژای اشرف اولاد  ادم است     خورشید اسمان و زمین نور مشرقین          پرورده کنار رسول خدا حسین      کشتی شکست خورده. طوفان  کربلا   در خاک و خون تپیده به میدان کربلا          گز چشم. روزگار بر او زار. می گریست        خون می گذشت از سر ایوان کربلا         نگرفت دست دهر گلابی بغیر اشگ           زان گل که شد شکفته به بستان کربلا           از اب هم مضایقه کردند کوفیان           خوش داشتند حرمت مهمان کربلا         بودند دیو و دد همه سیراب و می مکنید         خاتم ز قحط اب سلیمان کربلا            زان تشنگان  هنوز به عیوق میرسد.               فریاد العطش ز بیابان کربلا        اه از دمی که لشگر اعدا  نکرد شرم             کردند رو به خیمه سلطان کربلا      اندم فلک بر اتش غیرت سپند شد          کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد          کاش انزمان سرادق گردون نگون شدی           وین خرگه بلند ستون بی  ستون شدی       کاش انزمان در امدی از کوه تا بکو ه        سیل سیه که روی زمین قیر گون شدی.              کاش انزمان که این حرکت کرد اسمان          سیماب وار گوی زمین بی سکون شدی       کاش انزمان ز اه جانسوز اهل بیت         یک شعله برق خرمن گردون دون شدی      کاش انزمان که پیکر او شد درون خاک        جان جهانیان همه از تن برون شدی       کاش انزمان که کشتی ال نبی شکست       عالم تمام غرقه دریای خون شدی           ان انتقام گر نفتادی به روز حشر     با این عمل معامله دهر چون شدی         ال نبی چو دست تظلم بر اورند       ارکان  عرش را به تلاطم در اورند    در خوان غم چو عالمیان را صلا زدند          اول صلا به سلسه انبیا زندند               نوبت به اولیا چو رسد اسمان تپید       زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدند        ان در که. جبرییل   امین بود  خادمش         اهل ستم به پهلوی خیر النسا زدند           پس اتشی ز اخگر الماس ریزه ها        افروختند و در حسن مجتبی زدند     وانگه   سرادقی  که فلک. محرمش نبود         افروختند و در حسین مجتبی زدند           وانگه. سرادقی که فلک محرمش نبود      کندند از مدینه و در کربلا  زدند         وز تیشه ستیزه در ان دشت کوفیان         پس نخلها ز گلشن ال عبا زدند     پس ضربتی کز جگر مصطفی درید         بر حلق تشنه خلف مر تضی زدند         اهل حرم دریده. گریبان  گشوده مو        فریاد بر در حرم کبریا زدند       روح الامین نهاده به زانو سر حجاب       تاریک شد زدیدن  ان چشم افتاب       چون خون ز حلق تشنه او بر زمین رسید        جوش از زمین بذوره عرش  برین رسید    نزدیک شد که خانه ایمان شود خراب      از بس شکستها که به ارکان دین    رسید    نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند       طوفان به اسمان ز غبار زمین رسید    باد ان غبار چون بمزار نبی رساند    گرداز مدینه بر فلک هفمین رسید   یکباره. جامه در غم گردون بنیل زد      چون  این خبر به عیسی گردون نشین رسید       پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش     از انبیا به حضرت روح الامین رسید.           کرد این خیال. وهم غلط   کارء کان غبار       تا دامن جلال جهان افرین رسید        هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال      او دردلست و هیچ دلی  نیست بی ملال      ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند.         یکباره بر جریده رحمت قلم  زنند     ترسم کز این گناه شفیعان روز  حشر            دارند شرم کز کز گنه خلق دم زند           دست  عقاب حق بدر اید راستین        چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند                   اه از دمی که با کفن خون چکان زخاک                ال علی چو شعله اتش زنند           فریا.د از زمان که جوانان اهلبیت           گلگون کفن به عرضه محشر قدم زنند         جمعی که زد به صفشان شور کربلا         در حشر صف زنان صف محشر بهم زنند            از صاحبحرم چه توقع کنند باز             ان ناکسان که تیغ به صید حرم زنند.               بس بر سنان کنند سری را جبرییل            شوید غبار گیسویش از اب سلسبیل        روزی که شد به. نیزه سر ان بزرگوار           خورشید سر برهنه بر امد از کوهسار       موجی بجنبش امد و بر خاست کوه کوه            ابری ببارش امد و بگریست زار زار        گفتی تمام زلزله شد خاک مطمعن         گفتی فتاد از حرکت چرخ بی. قرار     عرش ان چنان بلرزه در امد  که چرخ پیر             افتاد در گمان که قیامت شد اشکار               ان خیمه ای  که گیسویش  حورش طناب بود          شد سر نگون ز باد مخالف حباب وار.           جمعی که پاس محملشان داشت جبرییل          گشتند بی. عماری محمل شتر سوار            با انکه سر زد ان عمل از امت نبی         روح الامین ز روح نبی گشت        شرمسار        وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد        نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد           بر حربگاه چون ره کاروان فتاد      شور نشور و واهمه را در گمان فتاد         هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند         هم گریه بر ملایک هفت  اسمان فتاد        هرجا که بود اهویی از دشت پاکشید      هر جا که بود طایری از اشیان فتاد.     شد وحشتی که شور قیامت بباد رفت              چون چشم اهل بیت بر ان کشتگان فتاد          هر چند بر تن شهدا چشم کار کرد            بر زخمهای کاری تیغ و سنان فتاد        ناگاه چشم دختر زهرا در ان میان         بر پیکر شریف امام زمان فتاد          بی اختیار نعره هذا حسین از او        سر زد چنانکه اتش او در جهان  فتاد         پس با زبان پر گله ان بضعه الرسول       رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول             این کشته فتاده به هامون حسین تست   وین صید دست و پازدهکدر خون حسین تست.         این نخل تر کز اتش جان سوز تشنگی       دود از زمین رسانده بگردون حسین تست         این ماهی  فتاده بدریای خون که هست       زخم از ستاره  بر تنش افزون حسین  تست             این غرقه محیط شهادت که روی دشت     از موج خون او شده گلگون حسین تست      این ماهی  فتاده بدریای خون که  هست       زخم از ستاره بر تنش افزون. حسین تست     این خشک لب فتاده دور از لب فرات     کز خون او زمین شده جیحون حسن تست          این خشگ لب فتاده دور از لب فرات            کز خون او زمین شده جیحون حسین تست          این شاه کم سپاه که با خیل اشک اه     خرگاه  زین جهان زده بیرون حسین تست       این قالب تپان که  چنین مانده بر زمین      شاه شهید نا شده مدفون حسین تست        چون روی در بقیع بزهرا خطاب کرد     وحش زمین و مرغ هوارا کباب کرد         که  مو نس شکسته دلان  حال ما ببین       ما غریب و بی کس و بی اشنا ببین          اولاد خویش را که شفییان مجشرند           در ورطه عقوبت اهل جفا ببین          درخلد بر حجاب دو کون استین فشان      وندر جهان مصیبت ما بر ملا ببین     نی نی ورا چو ابر خروشان به کربلا     طغیان سیل فتنه و موج بلا      ببین تنهای کشتگان  همه در خاک و خون نگر.              سر های سروران همه بر نیزه ها ببین        ان سر که بود بر سر دوش نبی مدام     بر نیزه اش ز دوش مخالف جدا ببین               ان تن که بود پرورشش در کنار تو          غلتان بخاک معرکه کربلا ببین   یا بضعه الرسول ز ابن زیاد داد.        کاو خاک اهل بیت رسالت بباد داد         ای چرخ غافلی  که.   چه بیداد کرده ای        وزکین  چها در ین ستم اباد کرده ای       بر طعنت این بس است که با عترت رسول        بیداد کرده خصم و تو امداد کرده ای        کام یزید  داده ای از کشتن حسین       بنگر که را به قتل که دلشاد کرده ای.        بهر خسی که بار درخت شقاوتست      در دین چه با گل و شمشاد کرده ای        با دشمنان دین نتوان کرد ان چه تو        با مصطفی و حیدر و اولاد کرده ای     حلقی که سوده لعل لب نبی بر ان       ازرده اش به خنجر بیداد کرده ای             یا. بضعته الرسول  ز ابن زیاد داد        کاو خاک اهل بیت رسالت بباد داد        ترسم ترا دمی که به محشر در اورند      از اتش تو دود ز محشر  براورند       خاموش محتشم که دل ستگ اب شد      بنیاد صبر و خانه  طاقت  خراب شد      خاموش. محتشم که از این حرف سوزناک       مرغ هوا ماهی  دریا کباب شد           خاموش محتشم که از این  شعر خون چکان     در دیده اشگ مستمعان خون ناب شد.      خاموش محتشم که از این نظم گریه خیز          روی زمین به اشگ جگر گون خضاب شد.       خاموش محتشم که فلک بسکه خون گریست      دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد          خاموش محتشم که سوز تو افتاب     زاه سرد ماتمیان ماهتاب شد         خاموش محتشم  که ز ذکر غم حسین       جبرییل را ز روی پیمبر  حجاب شد  تا چرخ سفله بود خطایی چنین نکرد     بر هیچ افریده جفایی چنین نکرد.             اشعاری کوتاه در منقبت سالا ر شهیدان                 در خلقت ما سوی سهیم است حسین          درنزد خدا ذبح عظیم است حسین       ای غرق گنه بگیر دامانش       زیرا چو خدای خود کریم است حسین        عالم همه قطره اند و دریا حسین        خوبان همه بنده اند و مولاست حسین       ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش          از بس که کرم دارد و   اقاست حسین          هرکس که حسینی است حقیرش مشمار              دررتبه کبیر است صغیرش مشمار      عنوان گدایی درش اقایی است.     اقاست گدای او فقیرش مشمار       در پای حسین جان فشاندن چه خوش است          وز خاک درش بوسه ستادن چه خوش است          یک روز وضو گرفتن از اب فرات     وندر حرمش نماز خواندن چه خوش است.         روزی که گل ادم و حوا بسرشتند.             بر نام حسین بن علی گریه نوشتند.        فرمود نبی در صف گریه کنانش        والله که این طایفه از اهل بهشتند         خوشا جانی که جاناش حسین است       خوشادردی که درمانش حسین است        بود فرمانروای کشور دل       خوشا ملکی که سلطانش حسین است

کرامات ومقامات عرفانی امام حسین 5

نجات مجرمان حاج ملا حسن یزدی که از اخیار و اعیان نجف اشرف بود از حاج محمد علی یزدی که مردی عالم و صالح بود نقل نمود که او گفت من دایما در تحصیل توشه اخرت و اصلاح حال خود می کوشیدم و گاهی شب ها در مقبره ای واقع در خارج شهر یزد که به مزار معروف است و جماعتی از صالحان و نیکان در ان مدفونند به سر می بردم همسایه ای داشتم که از ایام کودکی با یکدیگر اشنایی و دوستی داشتیم وبا هم به مکتب می رفتیم تا انکه او بزرگ شد و شغل عشاری و ربا خواری را پیشه خویش ساخت هنگامی که مرگ اورا دریافت و در مزار مدفون گشت به فاصله کمتر از یک ماه اورا در خواب  دیدم در حالی که هیاتی نیکو حالتی خوش داشت در عالم رویا نزد او رفتم و گفتم مرا به حال تو از اغاز تا پایان عمرت اگاهی تمام بود و احتمال خیر و صلاح در مورد تو وجود نداشت واعمال وشغلی که داشتی برایت جز عذاب اقضا  نمی کرد بگو کدامین عمل به این مقام رسیدی و این مرتبه رفیع را یافتی گفت اری حق با تو است و همانطور است که تو گفتی و من در عذاب سخت وبلای شدید دچار بودم تا انکه زوجه استاد اشرف اهنگر فوت شد واورا در این مکان به خاک سپردند اشاره کرد به مکانی که حدود 50 متر از او دورتر بود و در شب وفات وی حضرت سیدالشهدا ع سه مرتبه وی را زیارت کرد و در دفعه سوم فرمود تا عذاب از این مقبره برداشته شد و حال من و تمام کسانی که در این مکان مد فونند یکسره از برکت ان حضرت دگرگون شد و با وسعت عیش و فراغ و نعمت و رفاه قرین شدیم حاج محمد علی یزدی  در ادامه گوید من متحیرم از خواب برخاستم و استاد اشرف اهنگر را نمی شناختم و محله و خانه اورا نمی دانستم  پس به بازار اهنگران رفتم و سراغ اورا گرعتم چون اورا یافتم از او پرسیدم  ایا تو را زنی بود که وفات کرد گفت اری دیروز در گذشت و در فلان موضع و همان مکان را اسم برد دفن کردیم  او به زیارت حضرت سیدالشهدا ع رفته بود نه ذکر مصایب ان جناب می کرد  مجالس عزای ان جناب به پا می کرد نه انگاه از من پرسید چه می جویی  من خواب را برای او تعریف کردم جواب داد ان زن در  اواخر عمر مر اقب داشت به زیارت عاشورا  رسیدن به مقصود  واعظ معروف شیخ جعفر شوشتری چون از تحصیل علوم دینی در نجف اشرف فارغ شدم و ایا م تبلیغی فرار رسید به وطن خود باز گشتم و مشغول ارشاد طبقات محتلف مردم شدم اما چون در مو عظه و روضه توانایی و اطلاع کافی نداشتم در ایام ماه رمضان و روزهای جمعه تفسیر صافی را با خود بالای منبر می بردم ودر ایام عاشورا کتاب روضه الشهدا مولی حسین کاشفی را واز روی انها برای مردم موعظه و مصیبت می خواندم وابدا نمی توانستم از حفظ سخنرانی کنم و روضه بخو انم یکسال  بدین منوال گذشت و ما محرم نزدیک شد شبی با خود گفتم  تا کی باید از روی کتاب خوانم و به این وضع ادامه دهم برخاستم و اندیشه می کردم تا تدبیری کنم و راه چاره ای پیدا کنم تا از کتاب بی نیاز شوم و در سخنرایی و خطابه مستقل شوم انقدر فکر کردم که خسته شدم و چون راه به جایی نبردم از پریشانی فکر به خواب رفتم در خواب دیدم گویا در کربلا هستم وایامی است که مرکب های حسینی در انجاست و خیمه های ان حضرت بر پاست و لشگر دشمن در برابر انهاست من وارد خیمه مخصوص حضرت سیداشهدا ع شدم و سلام کردم  ان حضرت مرا احترام نمود و نزد خود جای داد و به حبیب ابن مظاهر فرمود این مرد میهمان ماست اب  که نداریم ولی ارد وروغن هست بر خیز خوراکی اماده کن و برای پذیرایی از او اماده ساز حبیب بر خاست و خوراکی همچون حلوا تهیه کرد و نزد من گذاشت و قاشقی هم روی ان بود  من چند لقمه از ان خوردم و از خواب بیدار شدم و همان لحظه دانستم که به انقلاب شدید روحی دچار شده ام و دریافتم که به دقایق و اشارت مصایب ولطاف و کنایات اثار ایمه اطایب ع به وجهی مطلع شده ام که پیش از من کسی مطلع نبوده و هرروز بر این احاطه و اطلاع افزوده می شد تا اینکه ماه روزه فرا رسید  و من در مقام وعظ و خطابه به حدی رسیدم که همگان از تعجب انگشت به دهان می گزیدند  زمین قرار گرفت  رنی زناکار هر گاه بچه ای از زنا می زایید ان را از ترس خانواده اش در تنور اتش می سوزاند و جز مادرش کسی از کارش اگاهی نداشت  چون ان زن زانیه مرز و اورا دفن کردند  زمین اورا نپذیرفت و بیرونش افکند در جای دیگر حاکش کردند باز چنین شد خانواده اش جریان را به امام صادق ع اطلاع دادند حضرت ع به مادر ان زن فرمود دخترت چه گناه بزرگی در زگدگی اش داشت پس مادر کار زشت دخترش را خبر داد امام ع فرمود زمین اورا نمی پذیرد زیرا که اورا به عذاب خدایی معذب می گردد انگاه فرمود قدری تربت سیدالشهدا ع در قبرش بگذارید چون چنین کردند زمین قرار گرفت و اورا پذیرفت  قطعه از بهشت  در زمان یکی از پادشاهان صفویه در  شهر اصفهان  سفیری از بزرگان فرنگ امد تا بتواند تحقیقاتی در مورد حق یاباطل بودن دین اسلام بنماید از قضا ان فرنگی در علوم غریبه و برخی علوم دیگر مانند علوم ریاضی هیات نجوم حساب و اسطر لاب مهارتی نام داشت و وسیله همین علوم غریبه از برخی ضمیرها و اسرار خبر می داد روزی سلطان علمای شهر اصقهان را جمع نمود تا چاره ای از برای ان شخص بکنند از جمله علماء دعوت شده دانشمند شهیر جهان تشیع مرحوم ملا محسن فیض کاشانی بود  مرخوم فیض  رو به ان مرد فرنگی نمود و فرمود  معمولا پادشاهان برای سفارتهای خود انسانهای حکیم و عالم را انتخاب می نمایند پس چگونه پادشاه فرنگ تو را  بر گزیده است  فرنگی از این سخن فیض ناراحت شد گفت من خودم را سر امد دانایان می دانم تو چگونه مرا نادان خطاب می کنی  مرحوم فیض فرمود چگونه تو را امتحان کنم  گفت چیزی را در دست خود پنهان کن تا من از ان خبر دهم  مرحوم فیض فرمود اگر چنین است که میگویی بگو من در دست خود چه چیزی را پنهان کرده ام مرد فرنگی مدتی طولانی به تفکر پرداخت و پس از ساعتی در حالیکه رنگ او زرد شده و عرق سردی بر پیشانی اش نشسته بود در کناری ارام گرفت مرحوم فیض کاشانی لبخندی زده و فرمود این کمال تو بود که نتوانستی مساله به این کوچکی را حل نمایی فرنگی گفت به حق مسیح و مادرش من فهمیدم که در دست تو چیست ولیکن در این فکرم که چگونه ان چیز به دست تو رسیده است حاضران پرسیدند در دست فیض چیست گفت قطعه ای از خاک بهشت در دست تو می باشد حاضران نگاهی به یکدیگر کردند و بر خی اورا  دیوانه خواندند فیض فرمود شابد در محاسبات خود اشتباه کرده ای و با ان قواعدی که از انها استفاده نموده ای نافص باشد فرنگی گفت خیر محاسبات  و قواعد  من تماما درست است و از تو می خواهم که بگویی ان قطعه از خاک بهشت  چگونه بدست تو رسیده است  فیض فرمود اگر پاسخ دهم ایا به حقانیت اسلام اعتراف می کنی گفت اری  مرحوم فیض کاشانی فرمود  در دست من مقداری از خاک کربلای حسینی است و پیامبر گرامی ما فرموده که کربلا  قطعه ای از بهشت است   تو با سخنانت اقرار به حقانیت اسلام و راستگویی پیامبر اکرم ص  نمودی مرد مسیحی چون این سخنان قاطع را شنید به دست مرحوم فیض کاشانی به دین اسلام  و مذهب تشیع شرفیاب شد  ساکت شدن درد چشم  مرحوم ایه العظمی بروجردی ره می فرمود  من در بروجرد که بودم به درد چشم مبتلا شدم و هر چه معالجه کردم درد چشمم مرا رها نکرد تا انجا که پزشگان بروجرد مرا از بهبودی مایوس کردند مدتها گذشت تا اینکه ما محرم و روز عاشورا فرا رسید و عزای سالای شهیدان ع بر پا شد و دسته جات عزاداری به حرکت در امد یکبار یکی از دسته جات  عزا از طرف منزل ما عبور می کرد  ومن به عزاداری انان نگاه می نمودم و به شدت گریه می کردم در حالیکه از ناحیه درد چشم ناراحت بودم گویی به من الهام شد که قدری از گل هایی که عزاداران به سر مالیده بودند بر دارم و به چشم بمالم نا خود  اگاه این کار کردم بطوری که کسی متوجه نشد ناکهان احسا س ارامشی نمو دم و متوجه شدم که اصلا خبری از درد چشم نیست و از ان پس هر گز به درد و ضعف چشم دچار نشدم دکتر های متخصص چشم  تعجب می کردند که ایشان در سن 90 سالگی با توجه به ان همه مطالعه و خواندن و نوشتن ابدا نیاز به عینک ندارد و اثری از ضعف چشم در ایشان دیده نمی شود   اتش گلستان شد    در هندوستان یاد ونام امام حسین ع رونق  خاصی دارد عده بسیاری از بازرگانان و ثروتمندان هند از مذاهب مختلف اعتقاد فوق العاده ای به حضرت سید الشهدا ع دارند و برای اموالشان  همه ساله مقداری از ثروت خود را در راه ان حضرت مصرف می کنند بعضی از انان در روز عاشورا به همراه شیعیان شربت و پالوده و بستنی درست می کنند و خود به حال عزا می ایستند و از عزاداران پذیرایی می کنند   معروف است کی یگی از انان هر ساله همراه سینه زنان حرکت می کرد و همراه با انان بر سر و سینه می زد هنگامی که ان مرد بازرگان از دنیا رفت بنا به مرسوم مذهبی خودشان بدن اورا در اتش سوزانیدند تا خاکستر بدن را دفن نمایند  اما با کمال تعجب و شگفتی مشاهده کردند که اتش سوزانبر دست راست و قسمتی از سینه اش ابدا اثری نکرده است  پس بستگانش ان دو قطعه را از بدن را به قبرستان شیعیان اوردند و گفتند این دو عضو از ان حسین شماست  باری جایی که جهنم به برکت امام حسین ع بر گناهکاران سرد و سلام می شود پس نسوزاندن  اتش ضعیف دنیوی به خواست ان بزرگوار جای تعجب نیست  این  داستانهای شگفت شهید دستغیب  ص 76                   عالم همه قطره اند و دریاست حسین          خوبان همه بنده اند و مولاست حسین          ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش     ترسم که کرم دارد و اقاست حسین          مظهر ازادگی     بزرگ فلسفه قتل شاه دین این است       که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است     نه ظلم کن به کسی نی به زیر ظلم برو      که این مرام حسین است و مکتب دین است      حسین مظهر ازادگی و ازادی است      خوشا کسی که چنین اش مرام و ایین است        همین نه گریه بر ان شاه تشنه لب کافیست       اگرچه گریه بر الام قلب تسکین است       ببین که مقصد عالی وی چه بود ای دوست       که درک ان سبب عز و جاه و تمکین است         زخاک مردم ازاده بوی خون اید       نشان شیعه و اثار پیروی این است     ز خون سرخ شهیدان کربلا خوشدل     دهان غنچه و دامان لاله رنگین است                در منقبت حضرت سیدالشهدا  ع      سر سلسله مردم ازاده حسین است        ان کس که در این ره سر وجان داد حسین است 

مردی که چو کوهی به بر تیشه بیداد      دامن به کمر بر زد و ایستاد. حسین است        درسی به بشر داد بدستور الهی درسش عملی بود نه کتبی نه شفاهی              ایین یزیدی که بری بود از انصاف           ننمود به تطمیع و به تهدید گواهی          در معرکه دشمن چوبه او خط امان داد          رد کرد و خروشان شد ودر معرکه جان داد        ننهاد به زنجیر ستم کردن تسلیم             حنجر به دم خنجر بیداد گران داد      مردانه در این مرحله بگذاشت قدم را            بر ضد ستمکار برافراشت علم را           با نیروی یزدانی و بادست خدایی            بشکست بهم قدرت بیداد و ستم را          او کرد به نوع بشر این قاعده تعلیم           کاندره ازادگی از جان نبود بیم              دیگر نهراسد ز ستمکار ستمکش            مظلوم به ظالم نکند کرنش و تعظیم        زبانحال امام حسین  ع   امدم در کربلا با خدا سودا کنم         از دل و جان حکم اورا مو به مو اجرا کنم                امدم تا در ره عهدی که بستم با خدا                  دین و قران را بخون خویشتن احیا کنم         امدم تا در ره عهدی که بستم با خدا              دین قران را بخون خویشتن احیا کنم               امدم تا برگه ازادی اسلام را        با نثار خون هفتادو تن امضا کنم          امدم تا نخل توحید خدا را بارور          بانثار  اکبر و عباس مه سیما کنم        امدم تا بر علیه دشمنان جد خود        با قیام خویش بر پا مجشر     عظما کنم          امدم تا تشنه لب جان در ره جانان دهم         نقش خود را در زمین کربلا ایفا کنم        امدم تا بندگان را رهنمایی سوی حق        با اسیری رفتن ذریه زهرا کنم        امدم تا با نثار کودک ششماهه ام           زاده مرجانه را بیچاره و رسوا کنم         امدم تا  بر  دل ژولیده ام اتش زنم       جای مهر خویش را در خانه دلها کنم       در شان امام حسین ع        عشق بازی کار هر شیاد نیست    این شکار دام هر صیاد نیست             عاشقی را قابلیت لازم است        طالب حق را حقیقت لازم است       عشق. از معشوق اول سر زند      تا به عاشق جلوه دیگر زند          تا به حدی که برد هستی از او       سرزند صد شورش و مستی ازاو            شاهد این مدعا خواهی اگر        برحسین و حالت او کن نظر       روز عاشورا در ان میدان عشق          کرد رو را جانب سلطان عشق       گفت یا رب ای سرم این پیکرم       این علمدار رشید این اکبرم        این سکینه این رقیه این رباب       این عروس دست  وپا از خون خضاب       این من واین ذکر یارب یاربم       این من واین ناله های زینبم        پس خطاب امد زحق کای شاه عشق          ای حسین ای یکه تاز عشق          گر تو بر من عاشقی ای محترم         پرده بر چین من به تو عاشقترم           هرچه بودت داده ای در راه ما     مرحبا صد مرحبا خود هم بیا         خود بیا که می کشم من ناز تو       عرش و فرشم جمله پا انداز تو      لیک خود تنها میا در بزم یار        خود بیا و اصغرت را بیار          خوش بود د نزد شاهان بلبلی                خاصه در منقار او برگ گلی     خود چو بلبل گل علی اصغرت       زودتر بشتاب نزد داورت         من به ان قنداق پر خون مایلم     زود روشن کن بزم محفلم          مرثیه امام حسین      اب و نان جانند اما این کجا و ان کجا      هردو دو یکسانند اما این کجا و ان کجا          فلب امکان احمد ختمی ماب و بولهب      هر دو انسانند اما این کجا و ان کجا             نزد اهل صورت و معنی شه دین با یزید       هر دو سلطانند اما این کجا و ان کجا              چشم کور قلب نابینا برای ادمی               هر دو  نقصانند اما این کجا و ان کجا         در زمین کربلا حر و حسین تشنه لب       هردو مهمانند       اما این کجا و ان کجا.            دعوی دین داری وسر دادن اندر راه دین        هردو برهانند اما این کجا و ان کجا     دوست با دشمن ز صبر و طاقت شاه شهید         هر دو حیرانند اما این کجا و ان کجا         شاه دین در فکر اب و شمر دون در فکر خون       هر دو عطشانند اما این کجا و ان     کجا          افتاب اندر فلک راس حسین اندر تنور      هردو تابانند اما این کجا و ان کجا         زینب دل خون و ابن سعد از بهر حسین     هر دو گریانند اما این کجا و ان کجا        از برای ماتم فرزند زهرا عرش فرش       هردو لرزانند اما این کجا و ان کجا            حلقه گیسوی اکبر قلب لیلای غریب       هردو پیچانند اما این کجا و ان کجا         ماه در گردون سر سالار دین اندر تنور      هردو رخشانند اما این کجا و ان کجا                     قلب زینب با خیام عصمت ال رسول                  هردو سوزانند اما این کجا و ان کجا.               دعوی اسلام و قتل شاه دین  بهر یزید.      هر دوعصیانند اما این کجا وان کجا.                                    مهربانی با یتیمان یا به اطفال حسین                  هردو احسانند اما این کجا  وان کجا.                                 درمدح حضرت سیدالشهدا ء ع        بوی بهشت می رود از کربلای تو           ای کشته باد جان دو عالم فدای تو          بر خیز و باز سر نی ایه ای بخوان       ای من فدای ان سر از تن جدای تو           اندر منی ذبیح یکی بود و زنده رفت         ای صد بیح کشته شده در منی تو             اندر منی ذبیح یکی بود و زنده رفت            ای صد ذبیح کشته شده در منای تو              رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا       شد کعبه حقیقی دل کربلای تو             اجر هزار عمره و حج در طواف تو است          ای مروه صفا بفدای صفای تو       تا با نماز خوف تو گردد قبول حق        شد سجدگاه یقین خاک پای تو      با گفتن رضا بقضایک به قتلگاه    شد متحد رضای خدا با رضای تو           تو هرچه داشتی به خدا دادی ای حسین      فردا خداست حل جلاله جزای تو        خون خداست خون تو و جز خدای نیست       ای کشته خدا بخدا  خون بهای تو         خلوت سرای قدس  گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما       سرگیرد و برون رود از کربلای ما        ناداده تن بخواری و ناکرده ترک سر         نتوان نهاد پای به خلوتسرای ما       تادست و رو نشست بخون می نیافت کس     راه طواف بر حرم کبریای       ما    این عرصه نیست جلوه گه روبه و گزاز     شیر افکن است بادیه ابتلای ما        همراز بزم ما نبود طالبان جاه     بیگانه باید از دو جهان اشنای ما.       برگردد انکه با هوس کشور امده        کاین عرضه نیست در خور فر همای ما        یزدان ذوالجلال به خلوتسرای قدس     اراسته است بزم ضیافت برای ما.       امشب به خیل تشنگان عباس باشد پاسبان        فردا کنار علقمه بی دست سقا می شود          امشب صدای قاسم شیرین زبان اید به گوش     فردا خموش افسون این مرغ خوش اوا می شود.      امشب صدای قاسم شیرین زبان اید به گوش.      امشب بود جای علی اغوش گرم خواهرش    فرداکچو گل ها پیکرش پا مال اعدا می شود.       امشب گرفته در میان اصحاب شاهنشاه را      فردا عزیز مصطفی بی یار و تنها می شود.          امشب سر سر خدا بر دامن زینب بود      فردا انیس خولی و دیر نصاری می شود

کرامات و مقامات عرفانی امام حسین ع 4

 سخن گعتن طفل شیر خوار    دو نفر در عصر امامت امام حسین ع در مورد زنی با بچه شیر خواره اش نزاع می کردند  یکی می گفت  زن و کودک از ان من است و دیگری می گفت تو دروغ گو هستی و می خواهی زن و فرزندم را از من جدا کنی  عاقبت ان دو نفر برای قضاوت به حضور امام حسین ع شرفیاب شدند  امام ع فرمود نزاعتان بر سر چیست  یکی از ان دو مرد گفت این زن وکودک مال من است و دیگری گفت بلکه این زن و طفل شیر خوار از ان من است امام حسین ع به مرد اولکفرمود بنشین انگاه رو به زن نموده و فرمود ای زن راستش را بگو پیش از انکه پرده رازت دریده شود  زن اشاره به مرد اول کرد و گفت  این مرد شوهر من است واین طفل نیز فرزند اوست ولی این مرد دیگر را نمی شناسم امام حسین ع  متوجه  طفل  شیر خوار شده و فرمود به اذن و قدرت   خداوند سخن بگو وحقیقت را اشکار نما  کودک شیر خوار به اذن خداوند و توجه اعجاز امیز حضرت سیدالشهدا ع به سخن در امد و اشکارا گفت  من نه از این مرد هستم و نه از ان مرد دیگر بلکه پدر،م چوپان فلان طایفه است که با مادرم زنا نموده است خداوند بین من وپدر و مادرم حکم نماید و انگاه دم فرو بست  حضرت ع امر به اجرای حد شرعی بر زن دروغگو نمود  راوی گوید پس از ان دیگر شنیده نشد کهگان طفل سخن بگوید جزای گستاخی امام حسین ع روز عاشورا و در لجظات اخرین عمر شربفش در خالی که سراسر بدنش مجروح شده شده بود اب طلبید در این میان شخصی خبیث و ناپاک از لشگر عمر سعد فریاد زد ای حسین ایا نمی بینی که اب فرات همچون شکم ماهیان موج می زند  از ان نخواهی نوشید مگر اینکه مرگ را بالب تشنه بچشی  این گعتار جسورانه امام حسین ع را به شدت متاثر نمود  پس بدرگاه الهی توجهی نمود و عرضه داشت پروردگارا این شخص را در شدت تشنگی بمیران  مدتی پس از حادثه عاشورا ان شخص ناپاک به بیماری سخت تشنگی دچار شد به گونه ای که هرچه اب می اشامید  باز تشنه بود روزی انقدر اب اشامید که از دهانش  بیرون امد  مدتی وضع او به همین حال گذشت و هرچه اب می نوشید تشنه تر می شد تا انکه شکمش چون خمره ای یزرگ شد و اماس نموده وغفلتا منفجر شد و باذلت و بیچارگی در حالی که بی نهایت تشنه بود به جهنم واصل شد جوشش خون   هنگامی که حضرت سیدالشهداع عزم حرکت به سوی کوفه نمود     ام سلمه به ایشان عرض کرد ای پسر رسول خدا به طرف عراق نرو زیرا که من از رسول خدا شنید.م که فرمودفرزندم       حسین در زمینی به نام کربلا در سر زمین عراق به شهادت می رسد و انگاه مقداری از خاک انجا را در شیشه ای کرده  و بمن داد  امام حسین ع فرمود  به خدا سوگند که اگر به جانب عراق نروم باز هم مرا خواهند کشت و من همانگونه که جدم  خبر داده است کشته خواهم شد اگر بخواهی هم اینک محل شهادت خود و یارانم را به تو نشان دهم  انگاه دست اعجاز دراز نمود و به سوی کربلا اشاره  فرمود ناگاه زمین صاف و سرزمین کربلا در مقابل چشمان انان واقع گشت و محل دفن و اردوگاه امام ع در اینده در پیش چشمان ام سلمه قرار گرفت سپس امام ع مقداری از تربت پاک انجا را بر گرفت و در شیشه ای ریخت و به ام فرمود این را نیز در کنار ان تربت که  جدم به تو داده است نگاه دار و هر گاه از انها خون جوشید بدان که من به شهادت رسیده ام ام سلمه گوید  چون بعد از ظهر روز عاشورا فرارسید به هر دو شیشه نظر کردم و دیدم که از میان تربت انها خون جوشیدن گرفته است  شگفتی های پس از شهادت امام  ع  عیسی بن حارث کندی گوید  چون حسین بن علی ع را شهید کردند تا هفت ر ز هرگاه که نماز عصر را می  خواندیم به افتاب که نورش بر دبوار خانه ها می تابید نگاه می کر دیم و میدیدیم  که از شدت سرخی گویا که لحافی سرخ رنگ است  نیز از محمد بن سیرین اورده شده است که  این قرمزی شفق تا هنگام شهادت حضرت سیدالشهدا ع وجود نداشت و پس از شهادت ان حضرت بوجود امد ونیز حکایت شدل که چون حضرت سیدالشهدا ع به شهادت رسید افتاب چنان گرفت که ستارگان در اسمان نمودار شدند و مردم گمان می کردند که قیامت بر پا شده است بنا بر نقل های مختلف  بعداز شهادت امام حسین ع در برخی اماکن تا سه روز و در بعضی جاها نا چهل روز از اسمان حون بارید  نیز  امده است که در صبح گاه شب شهادت امام حسین ع هر سنگ و سنگریزه ای را که از زمین بر می داشتند در زیر ان خون تازه ای که در حال جوشش بود مشاهده می کردند پس از شهادت ان بزرگوار زمین به سختی لرزید و شرق و غرب تاریک شد و مردم را زلزله و برق فرو گرفت و اسمان خون بارید و هاتفی از اسمان ندا کرد که به خدا سوگند امام فرزند امام و براد ر امام و پدر امامان حسین  بن  علی ع کشته شد  دست غیبی  به هنگام که اسیران اهلبیت را به همراه سر امام حسین ع به طرف شام می بردند در بیین راه استراحت توقف کردند  در حالیکه سر امام ع بر سر نیزه بود و نگهبانی مراقب ان بودند ماءمور ین و نگهبانان سفره غذا را پهن کردند و مشغول غذا خوردن شدند ناگهان از غیب دستی پیدا شد و بر روی دیوار صومعه نوشت اتر جو ءامه فتلت حسینا     شفاعه جده  یوم الحساب     یعنی ایا امتی که حسین را به شهادت رساندند به شفاعت جد او در روز قیامت امید دارند   یکی از ماموان گوید با دیدن این منظره و حشت زده شدیم   بعضی از افراد خواستند ان دست را بگیرندولی ان دست ناپدید شد  بار دیگر مشغول غذا خوردن شدیم ناگاه بار دیگر ان دست ظاهر گردید و این وای شعر را بر دیوار نگاشت  فلا والله لبس لهم شفیع        وهم یوم القیامه فی العذاب -یعنی نه بخدا سوگند برای قاتلان حسین   شفیعی نخواهد بود وانها  در روز قیامت در عذاب هستند باز افرادی به طرف دست حمله کردند ولی دگر بار ان دست از مقابل دیدگان غایب گشت  همراهان بار دیگر بر سر سفره غذا نشستند ولی ان دست دوبار ه اشکار گشت و این نوشت    و قد قتلو  الحسین بحکم جور          وخالف حکمهم  حکم الکتاب یعنی انان حسین را از روی ظلم و ستم کشتند و بر خلاف حکم قران رفتار نمودند   از ان پس ماموران و نگهبانان در ترس و بیم عجیبی  فرو رفتند و ان شب از ترس به خواب نرفتند زیدبن ارقم   هنگامی که سر بریده امام حسین ع را نزد ابن زیاد لعنه الله  علیه بردند او در حالیکه غرق در شادی بود سر را بر داشت تا به ان نظر کند ناگاه دستش لرزید و سر مبارک امام ع بر روی زانوی ان پلید افتاد و یک قطره خون لباس ابن زیاد را سوراخ کرد و از جانب دیگر   بر زمین چکید و فرو رفت   از ان پس ابن زیاد همواره معذب بود و هر چه معالجه می کرد نافع نمی شد  محل ان سوراخ عفونی شده واز ان بوی تعفن  عجیبی می امد ابن زیاد به نا چار همواره به همراه خود عطرهای بسیاری نگه می داشت  تا قدری از بوی تعفن  کاسته شود  تا انگاه به هنگام قیام مختار ابراهیم  پیر مالک اشتر از همان بری بد و کریهه ابن زیاد را شناخت و او را به سزای اعمال ننگینش رسانید جزای سیاهی لشگر     ابو نصر حرمی گوید مردی را دیدم  که کور شده بود علت کوری اور پرسیدم گفت  من در میان سپاه عمر سعد بودم پس از خادثه   شهادت ابوعبدا لله هنگامی که شب شد در عالم خواب دیدم در کنار رسول خدا طشتی گذارده بودند و در ان مقداری خون ویک  پر وجود دارد عمر سعد را حاضر کردند ومرا نبز در صف انان قرار دادند رسول خدا ص ان پر را از میان طشت برداشت و به چشم انها کشید تا اینکه نوبت به من رسید ترسان ولرزان گفتم ای رسول  خدا سوگند به خدا که من نه شمشیری کشیدم و نه نیزه ای بلند کردم و تیری پرتاب کردم و به حسین و اصحابش ابدا اسیبی نرساندم   پیامبر  اکرم فریاد زد ایا بر سیاهی لشگر دشمنان ما نیفزودی  این خون فرزندم حسین است سپس دو انگشت  سبابه و وسطی را به ان خون زد و چشم من کشید   صبح که از خواب برخاستم دیدم چشمانم کو  شده اند  این روایت عجیب از شیعه و سنی نقل شده است برات ازادی از عذاب جهنم در کوفه همسایه ای داشتم که نسبت به خاندان رسالت بی توجه بود روزی به او گفتم چرا به زیارت قبر حضرت سیدالشهدا ع نمی روی  گفت چون بدعت است  هر بدعتی موجب گمراهی است و گمراهی موجب دخول در دوزخ است  من چون این سخنان یاوه را شنیدم روی از او بر گرداندم چون شب جمعه شد با خود گفتم  صبح زو د می روم و برخی از فضایل اما حسین ع را برای همسایه ام بیان می  کنم بلکه از خواب غفلت بیدار شود  وقتی که به در خانه او رفتم اورا نیافتم و چون سراغ اورا گرفتم گفتند که دیشب برای زیارت امام حسین ع به کربلا شرفیاب  شده است در دریایی از تعجب غرق شدم چرا که سخنان دیشب اورا هنوز دریایی از تعجب غرق شدم چرا که سخنان دیشب اورا هنوز در ذهن داشتم پس سریعا به طرف کربلا حرکت کردم و چون به انجا رسیدم اورا دیدم کخ دایما  در رکوع و سجود است در حالی که اصلا از عبادت خسته نمی شود باو گفتم ای همسایه تو که می گفتی زیارت امام حسین ع بدعت است پس چرا به زیارت ان حضرت امده ای   گفت عزیز من ان وقتی که این حرف را می گفتم ابدا  قایل  به امامت  حضرت نبودم   تا اینکه شب گذشته شب جمعه در خواب دیدم که پیامبر اکرم و امیر مومنان و جمعی از امامان معصوم ع به همراه برخی از پیامبران به زیارت امام حسین ع امده اند  و هودجی همراه ایشان بود   پرسیدم در میان این هودج چه کسی است گفتند فاطمه زهرا است که به زیارت فرزندش حسین امده است   من به نزدیک هودج رفتم دیدم که ان حضرت از داخل هودج رقعه ها و کاغذ هایی بیرون می ریزد  پرسیدم این رقعه ها چیست  گفتند این ها برات ازادی از عذاب جهنم است که به زایرین قبر حسین در شب جمعه داده  می شود  در ان حالت ناگهان هاتفی اواز داد که ما وشیعیان ما در بلندترین درجه از درجات بهشت هستیم  پرسیدم این جماعت کیستند که به زیارت امده اند   گفتند حضرت پیغمبر با انبیا و ایمه هدی  چون این  اقعه را دیدم نا گهان از خواب بر خاستم و به سرعت تمام خودرا در دل تاریکی ها به کربلا رساندم  و مشغول گریه و زاری و توبه شدم و با خود قرار گذاشتم که تا حیات من باقی است از جوار ان حضرت دور نشوم            داستان بی نهایت شگفت   حاج محمد کاظم هزار چربی نقل می کند من در مجلس درس استاد اکمل  ایت الله وحید بهبهبانی که در صحن مقدس کربلای معلی تشکیل می شد   حاضر وبودم پس از پایان درس زاءیر غریبی که لباس اهالی اذربایجان  را به تن داشت داخل مسجد شد و سلام کرد و دست استاد را بوسید انگاه دستمال بسته ای را در مقابل  استاد گذارد و گفت این را به مخارجی که می خواهید مصرف کنید  مرحوم بهبهانی دستمال بسته را باز کرد در میان ان جواهرات و زیور الات زنانه بود انگاه فرمود شما کیستید و داستان این زیور الات چیست  او گفت من قصه عجیبی دارم من مدتی به شیروان و دربند که از بلاد روسیه است سفر  می کردم ودر انجا مشغول تجارت بودم و مردی صاحب ثروت  بودم در یکی از روز ها چشمم به دختری زیبا رو و صاحب جمال افتاد به گونه ای که عشق او در سراسر وجودم نفوذ کرد و نتوانستم فکر اورا لحظه ای از خاطرم بیرون  کنم پس نزد کسان ان دختر که از اعیان و ثروتمندان مسیحیان بودند رفتم و رسما از دخترشان خواستگاری کردم پدر و مادر دختر گفتند در تو هیچ عیب و نقصی نیست مگر اینکه به مذهب نصاری داخل نیستی  و ما دختر به غیر مسیحی نمی دهیم اگر به دین ما داخل شوی دختر را به تو تزویج می کنیم   پس من مهموم و غمناک از نزد انان بیرون امدم چرا که انان امر را معلق کرده بودند بر عملی که پذیرفتن ان از ناحیه من محال بود  چند روز گذشت و روزبه   روز محبت وعشق من به ان دختر زیادتر می شد تا انجا که کار به جایی رسید که دست از تجارت و شغل خویش برداشتم و مانند دیوانگان گشتم و نزدیک لود که هلاک شوم  عاقبت با خود گعتم چاره ای نیست اکنون می روم و به ظاهر دست از اسلام بر می دارم و به صورت مسیحی می شوم صبحگاه که از خواب بر خاستم سریعا نزد کسان ان دختر رفتم و گفتم حاضرم که از اسلام بیزاری و برایت حویم و داخل در دین    عیسی مسیح شوم انان نیز پس از گرفتن گواه پذیرفتند و دختر را به من تزویج کردند  چون مدتی گذشت از این عمل ننگین پشیمان شدم و خودرا سرزنش می کردم ولی نه روی بازگشت به سوی وطن داشتم و نه طاقت عمل به وظایف نصرانیت داشتم  و از عمل به شرایع اسلام چیزی در من یافت نمی شد به غیر از گریستن بر مصایب حضرت سیدالشهدا ع چرا که در ان لحظات حساس محبتم به ان حضرت بیشتر شده بود و گریه ام برای ان حضرت افزود  همسرم از مشاهده این الت از من تعجب می کرد چرا که هیچ علتی برای گریه هایم  نمی دید و روز به روزبر حیرتش اضافه می شد ولی من علت گریه ام را برای او نمی گفتم   عاقبت پس از اصرار های فراوان همسرم  با توکل بر خدا حقیقت حال را به او گفتم که من به مذهب اسلام باقی هستم هر چند به شرایع ان عمل نمی کنم و گریه های من در مصایب حضرت ابا عبد الله الحسین ع است  همین که همسرم نام حسین  ع را شنید منقلب گشت پس از مدتی گفتگو با من نور حقیقت  در دلش  ظاهر شد و شریعت اسلام  داخل گشت و او نیز بامن در گریه و ناله واقامه عزا بر ان حضرت همراه شد  یک روز به او گفتم اگر حاضر باشی مخفیانه از این شهر به سوی کربلا می رویم و علنا در کنار ضریح ان حضرت اسلام خودرا   اظهار کن همسرم  از صمیم قلب با من موافقت نمود پس شروع کردیم به تهیه لوازم سفر اما هنو ز قدری نگذشته بود که همسرم بیمار شدو به سبب همان بیماری مدتی بعد در گذشت پس اقارب و خویشان او جمع شدند و اورا به طریقه نصارا دفن نمودند و به اقتضای مذهبشان جمیع زیور والات و جواهراتش را نیز با او دفن کرد هنگامی که به خانه باز گشتیم و جای خالی اورا دیدم حزن و غم من زیاد شد و با خود گفتم امشب مخفیانه قبر اورا می شکافم و جسد اورا بیرون می اورم و در واولین فرصت به سوی نزدبکترین شهر مسلمانان می برم و درانجا دفن می کنم چون شب  فرا رسبد و قبرش را نبش کردم با کمال تعجب دیدم که مردی با سبیل های کلفت و بلند و ربش تراشیده در قبر همسرم مدفون است و خبری از همسرم در میان قبر نیست از مشاهده این قضیه عجیب و شگفت  عقل از سرم پرید و در تعکر ی عمیق فرو رفتم به گونه ای که در همان حال خواب مرا ربود   در عالم خواب دیدم که کسی می گوید  ای مرد دل   خوش  دار و شادمان باش که همسرت را ملایکه حمل نمودند و به سوی کربلا بردند  ودر حرم حسینی در طرف پایین پای ان حضرت نزدیک مناره کاشی دفن نمودند  و این جسد که می بینی جثه فلان مرد عشار و ربا خوار است که امروز اورا در حرم حضرت سیدالشهدا دفن کرده بودند و ملایکه جای اورا با همسرت معاو ضه نمودند وزحمت حمل و نقل جنازه را از تو برداشتند  من خوشحال و شادمان از خواب  برخاستم و فورا عازم کربلای معلی شدم و خداوند به من توفیق کرامت فرمود که به زیارت حضرت سیدالشهدا مشرف شدم سپس از خادمان حرم مقدس سوال کردم که در فلان روز همان روز که عیالم را دفن کرده بودند نام بردم در پاب مناره کاشی سبز رنگ چه کسی را دفن کردندگفتند که فلان مرد ربا خوار را در انموضع به خاک  سپرده اند  من فضیه خویش را برای انها نقل کردم پس برای کشف حقیقت حال ان قبر را شکافتند ومن جهت معلوم شدن مطلب داخل قبر شدم و دیدم که همسرم در میان لحد خوابیده به همان صورتی که در ولایت خوش اورا به خاک سپرده بودند  پس زیور الات و جواهراتش را از میان قبر برداشتم و اکنون به حضور شما امده ام تا انها تقدیم  نمایم  مرحوم وحید بهبهانی  ره نیز دستور دادند تا انها را میان فقرا و مستحقان  تقسیم کنند عزاداری حیوانات   مرحوم ثقت الاسلام نوری سلماسی گوید    هنگامی که ما از سفر خراسان مراجعت می کردیم از جانب کوه الوند که در شما(775ل همدان است گذر نمودیم پس رفقا دوستان جهت رفع خستگی مشغول به نصب خیمه و تدارک غذا شدند و من به جانب کوه نظر می کردم  ناگاه در صفحه  کوه چیزی سفید به نظرم امد چون به طرف ان سقیدی رفتم شیخی را که محاسن سفید وعمامه به سر داشت مشاهده    نمودم که بر تخته  سنگی و اطراف خود را سنگهای بزرگ چیده به گونه ای که فقط  سرش دیده  می شد نزدیک رفتم و سلام  کردم او به جانب  من نظر کرد و چون دریافت که از اهل علم هستم با من انس گرفت و مشغول به صحبت شد دانستم که از فرقه  باطله نیست و همسر و اولاد دارد و از انها  عزلت گرفته و جهت عبادت پروردگار در این مکان منزل کرده است     او برای من از بعضی عجایب که دیده بودند  نقل  می کرد و در صمن سخنانش به این داستان شگفت اشاره نمود و گفت من در ماه رجب برای عبادت پروردگار و تفکر در اطراف خویش به این مکان امدم چون چند ماه گذشت یک شب که در هنگام مغرب مشغول نماز بودم ناگاه  ولوله و همهمه ای عظیم و صداهایی عجیب گوشم را پر کرد پس نماز را مختصر کردم با کمال تعجب دیدم که بیابان پر از حیوانات  است و همه انها به جانب من می امدند بسیار ترسیدم چون نزدیکتر شدند حیرتم افزون گشت چرا که دیدم در میان انها حیوانات ضد هم با هم هستند مثلا گرگ و گوسفند  و پلنگ و اهو و شیر و ببر و گوزن همه با هم در حال حرکنتند    من وداع روح کردم و انها را دیدم که زمزمه کردند و در    محل اقامت من تچمع نموده و سر به سوی اسمان بلند کردند  و صداهای عجیب و غریب صیحه می زدند با خود گفتم بعید است که اینها قصد مرا داشته باشند و این امر عجیب  قطعا  بی جهت نمی باشد ناگهان  به خاطرم امد که امشب شب عاشورا است پس عمامه  را از سر برداشتم و میان  حیوانات   رفتم و فریاد می زدم حسین حسین شهید مظلوم حسین عطشان حسین پس راه را باز نمودم و من در وسط انها ایستادم و ان حیوانات دور من حلقه ماتم زدند  بعضی سر بزمین   می کوبیدند و برخی خودرا به خاک می مالیدند  و این  واقعه تا حدود سحرگاه ادامه یافت و چون صبح شد همه حیوانات  پراکنده شدند و هر یک به سویی رفتند اکنون 18 سال  است که هر شب عاشورا حیوانات بر طبق عادت در این مو ضع تجمع می کنند و بعضی اوقات که ماه محرم و عاشورا بر من مشتبه می شود از همین حادثه روز عاشورا را در می یابم شفاعت از ایه الله حایری یزدی  ره یکی از عجایبی که در مورد ایه الله  العظمی شیخ عبد الکریم حایری یزدی ره موسس حوزه علمیه قم نقل می کنند چنین است ایشان  در موقعی که سر پرستی حوزه اراک را به عهده داشتند  برای ایه الله  حاج اقا مصطفی اراکی ره نقل کردند هنگامی  که در کربلا مشغول تحصیل علم بودم شبی که سه شنبه بود  در خواب دیدم شخصی به من گفت شیخ عبدالکریم کارهایت را نجام بده وو صیت کن چرا  که سه روز دیگر خواهی مرد  من از خواب بیدار شدم در حالیکه متحیر بودم و عاقبت به خود این یک خواب معمولی بود و نعبیری ندارد و ان را فراموش کردم روز سه شنبه و چهار شنبه مشغول درس و بحث بودم و خوابی را که دیده بودم کاملا از یاد برده بودم  روز پنج شنبه که در س ها -تعطیل بود با بعضی از ررفقا به باغ بزرگ مرحوم سید جواد رقتیم در انجا قدری گردش و تفریح و مدتی را به مباحثه علمی گذرانیدیم نهار را همانجا صرف و ساعتی خوابیدیم من در گوشه ای به خواب رفتم ناگهان لرزه شدیدی سراسر وجودم را گرقت دوستانم به س یم دویدند و هر چه عبا و رو انداز همراه داشتند روی من انداختندولی همچنان بدنم لرز داشت و در میان  تب افتاده  بود  حس کردم که جالم بسیار  وخیم است به رفقا گفتم کاری از شما ساخته نیست زودتر مرا به منزلم برسانید انان وسیله ای فراهم  کردند و مرا به شهر کربلا رساندند و وارد منزل  نمودند در منزل بی حال و بی در بستر افتاده بودم بسیار حالم  دگرگون شده  بود در میان به یاد خواب سه شب پیش  افتادم  علایم مرگ  را به و ضوح مشاهده کرد م  و با در نظر  گرفتن خوابی که دیده بودم مرگ را احساس کردم ناگهان دیدم دو نفر ظاهر شدند  و در طرف راست  و چب من  نشستند نگاهی به یکدیگر کردند و گفتند اجل این مرد رسیده  است مشغول  قبض روحش شویم در همان جال عجیب با توجه  قلبی به ساحت مقدس حضرت ابا عبدالله الجحسین  ع متوسل شده و عرض   کردم ای حسین عزیز  دستم خالی است و کاری نکرده ام و زاد و توشه ای برای اخرت خود تدارک دیدیام تو را به جان مادرت زهرا سلام الله علیها  از من شفاعت نما تا حداوند مرگ مرا تاخیر اندازد  تا فکری به حال خود نمایم بلاقاصله پس از این توسل دیدم شخصی نزد ان دودو نفر مامور امد و گفت حضرت سیدالشهدا ع فرمودند شیح عبدالکریم به ما متوسل شده وما در پیشگاه خداوند از او شفاعت کردیم تا مرگش را به تاخیر اندازد و خداوند متعال تقاضای ما را ااجابت نموده است هم اکنون از نزد او خارج شوید در این موقع ان دو نفر به هم نگاه کردند و گفتند سمعا و طاعه  پس دیدم ان دو نفر به همراه فرستاده امام حسین ع سه نفری صعود کردند و رفتند  در این وقت احساس سلامتی کردم و به  خود امدم صدای گریه و زاریاطرافیانم را شنیدم و متوجه شدم که بستگانم در اطرافم جمع شده و به سر صورت خود می زنند خواستم دستم را حرکت دهم ولی از شدت ضعف  نتوانستم ارام چشم گشوده و دیدم که به رویم پارچه ای کشیده  اند خواستم پایم را جمع کنم ولی شدم که دو انگشت بزرگ پایم را بسته اند و گویا مرا اماده غسل و کفن نموده بودند بهر هر زحمتی بود دستانم را تکان دادم و در حال شنیدم که کسی می گوید ساکت  شویدگریه نکنید گویا حرکت  دارد همگان ارام شدند و رو ا ندازی که به رویم کشیده  بودند برداشتند  و چشم را گشودند و پاهایم را باز کردند بااشاره به دهانم کردم که  به من اب بدهید کم کم از جا برخاسته و نشستم تا پانزده روز ضعف و کسالت داشتم و بحمدالله پس از مدتی کوتاه کاملا بهبود یافتم و این موهبت  به  برکت مولایم حضرت امام حسین ع حاصل شد اری بخدا قسم  پاورقی گنجینه دانشمندان ج 1 ص304

99جچجملگی کرامات و مقامات عرفانی امام حسین ع 2

قال الر ضا کلنا سفینه  النجاه و لاکن سفینه   الحسین اوسع و لج البحر اسرع      امام رضا ع فرمود همه ما اهلبیت کشتی نجات هستیم ولی کشتی نجات حسین وسیع تر ودر تلاطم امواج سریع تر است   عجب کیمیایی ولای حسین است        خوشا ان دلی کاشای حسین است      مسلم بدان میزبان زهرا        به هرجا که بزم عزای حسین است بهشت است مزد عزاداری او  بر این وعده ضامن خدای حسین  است    شفا یافتن فطرس ملک   هنگامی که امام حسین ع متولد شد خداوند هزار ملک را به همراهی جبرییل امین از برای تهنیت  و مبارک باد حضور خاتم انبیا ص فرستاد و جبرییل  چون هبوط به زمین کرد با فطرس ملک که از جمله ملکه عرش بود و به دلیل تاخیر در اجرای امری از اوامر الهی و ترک اولی مورد غضب  خداوند قرار گرفت و پروردگار اورا مخیر نمود که غذاب خوبش را در دنیا ببیند یا اینکه در اخرت گرفتاری شود و او عذاب دنیا را اختیار نمود زیرا که عذاب دنیا موقت و زود گذر و گرفتار اخرت سرمد و تمام نشدنی پس خداوند پر و بال او را در هم شکست و در یکی از جزایر دور افتاده افکند و دود غلیظی هم در ان جزیره ایجاد نمود تا او در اذیت باشد و او در حدود هفتصد سال در ان جزیره معذب بود تا اینکه دید جبرییل با هزار ملک  هبوط به زمین کرده و دانست که امر مهمی در زمین روی داده است پس از جبرییل سوال کرد با این همه شکوه و جلالت به کجا می روید   جبریل  پاسخ داد   خداوند مولودی به پیامبر اسلام عطا فرموده و ما از برای تهنیت و عرض تبریک به حضور او میرویم فطرس عرضه داش ت  معلوم می شود که این مولود در نزد خداوند بسیار گرامی و معزز است و انگاه گفت ای جبریبل مرا نیز به همراه خود ببر شاید به برکت ان مولود معظم خداوند ار سر تقصیر من بگذرد و مرا به مقام خویش بر گرداند  جبرییل تقاضای فطرس را پذیرفت و اورا به همراه خود به حضور حضرت رسول ص اورد و بعد از عرض سلام وابلاغ تبریک و تهنیت از طرف حضرت سبحان حال فطرس را تذکر داد  فقال رسول الله ص   یا فطرس ءامسح جناحک علی هذا المولود   پس رسول خدا ص فرمود ای فطرس پر و بال خود را به قنداقه این مولود عزیز  بکش   فمسح فطرس جناحه علی الحسین ع فردهء الله ءالی حالته الاولی  سپس فطرس پر و بال خویش را به قنداقه سید الشهدا ء ع کشید و به مجرد این کار پر وبال شکسته اش به حالت اول باز گشت و مورد عفو خداوند سبحان قرار گرفت  چون فطرس شفا یافت و بخشش خداوند را دریافت بی نهایت شادمان گشت و گفت  ای رسول خدا به جهت منتی که فرزندت حسین بر من دارد سه کار را تا روز قیامت برای او متعهد می شوم  1 هرکس صلوات و دردود و تحیت بر ان جناب بفرستد صلوات اورا به ان حضرت عرضه می دارم 3 هر کس از خانه خویش به قصد زیارت حسین حرکت کند اورا در راه از خطرات حفظ می کنم تا اینکه موفق به زیارت قبر ان بزرگوار شود و چون قطرس به طرف اسمان پرواز کرد می گفت من مثلی و انا عتاقه الحسین  چه کسی مثل من است و به مقام من نایل می شود و حال انکه من ازاد شده حسین هستم گهواره جنبان حسین  سلمان گوید روزی درخانه حضرت زهرا ع واذن دخول وورود گرفتم وچون داخل شدم دیدم که حضرت زهرا ع مشغول اسیاب کردن است ودستاس را می چرخاند در حالیکه دستان مبارکش مجروح شده است   عرض کردم ای سیده زنان وای مخدره دوران چرا به فضه دستور نمی دهید تا دستاس نماید جواب فرمود پدر برزرگوارم امر عرموده که کارهای خانه یک روز بر عهده من ویک روز بر عهده فضه باشد واینک نوبت من است  دراین سنخن بودیم که ناگاه امام حسین ع در گهواره به گریه در امد پس عرض کردم   ای سیده عالمیان مرا در کارتان شریک نمایید   حضرت فرمود تو دستاس کن تا من حسین را ارام نمایم   سلمان گوید من مشغول دستاس کردن شدم مدتی بعد بانگ اذان بر خاست  و من جهت اقامه نماز عازم مسجد شدم  پس از نماز امیر مومنان ع را گفتم  ای امیر مومنان شما اینجا نشسته اید و فاطمه زهرا دستان مبارکش از دستاس کردن مجروح شده است پس امیرمومنان ع گریان شد و فورا به خانه رفت هنوز مدت کوتاهی نگذشته بود که ان حضرت شادمان و خوشحال باز گشتند  حضرت ختمی مرتبت ص فرمودند یا علی گریان رفتی وحندان امدی عرض کرد عرض کرد یا رسول الله چون وارد خانه شدم فاطمه را دیدم که از خستگی خواببده است-  ودستاس بی انکه کسی انرا حرکت دهد می گردد و گهواره حسین بی انکه کسی انرا بجنباند در حال جنبش است و ندایی می اید که برای حسین لالایی می گفت و چنین می خوند       ان فی الجنه نهرا من لبن   لعلی و لزهرا و حسین وحسن       کل من کان محبالهم   یدخل الجنه من غیر حزن        در بهشت نهری است از شیر از برای علی و زهرا وحسین وحسن ع هرکس دوستدار انان باشد بی حساب داخل بهشت می شود پس حضرت رسول ص فرمودند   یاعلی بشارت باد تو را به بهشت جاویدان و جوی شیر که طعم ان هر گز متغیر نمی شود و بشارت باد دوستان تو را انگاه فرنود یاعلی ایا دانستی که چه کسی دستاس را می چرخاند و چه کسی گهواره را می جنباند  عرض کرد خدا و رسولش بهتر می  دانند حضرت فرمود انکه گهواره را می جنباند  جبربیل و انکه دستاس را می چرخانید میکایبل بود  تشوبق جبرییل  نقل است که روزی امام حسن وامام حسین ع در حالی که کودک بودند در حضور پیامبر اکرم ص با یکدیگر کشتی می گرفبند  رسول خدا ص کشتی وزور ازمایی انها را می دید وبا شور و شوق فراوان امام حسن ع را تشویق و تحریک می کرد و می فرمود هی یا حسن یعنی زود باش حسن فاطمه الزهرا با تعجب عرض کرد  پدر جان با اینکه حسن بزرگتر است اورا تشویق  می کنید پیامبر خدا ص قرمود   این که حسن را تحریک می کنم از این روست که هم اینک جبرییل در اینجا حاضر است وجسین را تشویق می کند و می گوبد هی یا حسین   سر انجام امام حسین پیروز شد فقط به خاطر حسین ع روایت شده که حضرت ابا عبدالله الحسین ع در هنگام طفولیت ودر سن 7 سالگی در ماه رمضان روزه می گرفت  بی انکه  سحری میل کند و یا به کسی اظهار نماید در اولین روزهای گرم ماه رمضان تشنگی بر ان حضرت فشار اورد و چون ان جناب لبه حسب ظاهر  خردسال و کم سن و سال و  ضعیضف بودند بی حال شدند  چو افتاب به نصف النهار میزان  شد بر ان جناب عطش نمایان شد       زبان به کام وی از خشگی هوا خشگید        لب مبارکش از تشنگی به هم چسبید     حضرت صدیقه طاهره ع متوجه شد که امروز  فرزندش مثل روز ها نیست و رنگ کودکش به زردی گرویده و سکوت احتیار نموده است  امد و سرش را بدامن گرفت و فرمود مادر به قربانت امروز تو را چه شده که رنگت پریده و با من سخن نمی گویی  امام ع ابتدا ابراز نکرد اما چون اصرار مادر را دید فرمود مادر امروز را خالصا لوجه الله نیت روزه کرده ام   فرمود فرزندم هوا بسیار گرم است و تو طاقت تشنگی نداری بیا و افطار کن  امام حسین ع به مادر گرامی اش التماس نمود که مرا ملزم به افطار مکن و بگذار امروز را روزه باشم  حضرت زهرا ع امیر مومنان ع را خبر کرد و جریان را به اطلاع ان حضرت رسانید و از او خواست تا امام حسین ع  را تکلیف به افطار فرماید   حضرت امیر ع فرزندش را بر زانو نشانید  واورا نوازش نموده و از او خواست تا افطار نماید اما امام حسین  ع از پدر خواهش نمود که اجازه دهد تا روزه امروز را به اخر رساند  امیر مومنان ع جریان را به اطلاع حضرت رسول اکرم ص رسانید و چون حضرت ختمی ماب وارد شد امام حسین ع را به اغوش کشید و فرمود ای نور دیده روزه بر تو واجب نیست و تا غروب زیاد مانده است و ممکن است ضروری بر بدنت وارد شود اگرهم اکنون افطار نمایی خداوند متعال ثواب روزه تمام را ه تو می دهد حضرت زهرا ع کاسه اب را به دست گرفت و نزد فرزندش اورد تا بیاشامد ولی ان حضرت فرمود یا جداه اطاعت شما بر من لازم است و من روی حرف شما سخنی نمی گویم لاکن التماس می کنم که اجازه فرمایید تا روزه امروز را به پایان برم   امام حسین ع این سخن را فرمود و ناگاه بر دامان مادر گرامی اش بی حال افتاد             بگفت این سخن و عالمی مشوش کرد    به روی دامن مادر ز تشنگی غش کرد  در این حال جبرییل امین نازل گشت و فرمود  حق تعالی می فرماید حسین را به حال خود رها کنید و اصرار بر افطار او ننمایید برای بی قراری فاطمه زهرا که نمی تواند  حسینش را در این حال ببیند من هفتاد هزار ملایکه را موکل بر خورشید هستند امر نموده ام تا خورشید را امروز زودتر از روزهای دیگر به مغرب بکشاند تا گرسنگی و تشنگی و گرمی هواان حضرت را ازار نرساند هنگامی که خورشید غروب کرد و بلال اذان گفت حضرت ختمی ماب و امیر مومنان و حضرت صدیقه طاهره ع ظرفی خرما و ظرفی اب برای افطار حضرت سیدالشهدا ع حاضر نمودند  اماحسین ع رو به پیامبر اکرص نمود   وفرمود ای جد بزرگوار رسم این است که هر طفلی که اول دفعه روزه  می گیرد پدر و مادر  وددوستان به ان طفل هدیه می دهند  امروز روز اولی است که من روزه گرفته ام شما چه چیز به من انعام می دهبد   حضرت رسول ص فرمودند  ای فرزند خداوند متعال مرا شفیع گناهکاران قرار داده وشفیع مشفع  نام نهاده است من در روز قیامت دامن شفاعت به کمر می زنم و تمامی دوستان تو را شفاعت می کنم و از پل صراط به سوی بهشت می گذرانم  اما،م حسین ع رو جانب پدر نمود و فرمود  پدر جان شما چه چیز مرحمت می نمایید  امیر مومنان ع فرمود  خداوند سبحان  مرا ساقی کوثر قرار داده است من در روز قیامت گریه کنندگان توگرا از اب کو ثر قرار داده است  من در روز قیامت گریه کنندگان تو را از اب کو ثر سیراب می کنم  امام ع رو به جانب حضرت فاطمه زهرا ع نموده و فرمود ای مادر گرامی شما از همه نیشتر به من محبت دارید شما چه خواهید داد  حضرت زهرا ع فرمود ای نور دیدگانم من در روز قیامت به محل سنجش اعمال بندگانم می ایم و هر کس را که بر غرببی  و مظلومی  تو گریسته باشد وهر کس راکهکبه زیارت تو امده باشد و هر کس که اقانه عزای تو کرده باشد  وهر کس که به زوار تو اعانت و یاری رسانده باشد همه وهمه را شفاعت  می کنم جبربیل عرض کرد  من خادم حسین می باشم و گهواره اورا جنبانده ام  ستاره ای است در اسمان که هر 30 هزا ر سال یک مرتبه طلوع می کند و من 30 هزار مرتبه ان را دیده ام من هرچه که در این مدت عبادت کرده ام به دوستان و عزاداران حسین می بخشم  ناگاه فرشته ای امد و گفت خداوند بزرگ می فرماید   بنده خاص  من حسین  جهت خشنودی و محض  رضایت من روزه گرفته است و شما همگی به او انعام کردید ولی لطف و کرم شما از من بیشتر نیست چرا که روزه برای خاطر من است ومن خود پاداش روزه دار را می دهم  من در روز قیامت اختیار بهشت را به حسین وامی گذارم هر کس به قدر پر پشه ای در عزای او بگرید اورا می امرزم و بهشت را بر او واجب می کنم من بهشت را با تمام حوریان و غلامان و درختان و پرندگان و قصر ها به  حسین می بخشم  هدیه شگفت  روزی مردی صحرانشین بره اهو یی را به رسم هدیه به پیامبر اسلام ص تقدیم نمود و عرض کرد  ای رسول خدا این بچه اهو را برای دو فرزند گرانمایت امام حسن واما،م نسین ع هدیه اوردم  پیامبر اکرم ص ان هدیه را پذیرفت و چون امام حسن ع در ان  حاضر بود اهو را به ایشان عطا فرمود   ساعتی بعد حسین ع که کودکی خرد سال بود از راه رسید با دیدن ان  بچه اهو که در نزد برادرش بود همانند انرا تقاضا کرد   پیامبر اکرم ص امام حسین ع را در اغوش گرفت وواورا بسیار نوازش کرد ولی ان حضرت همچنان در خواست خویش اصرار می ورزید   در این هنگام مردم با تعجب اهویی را دیدند که به همراه بچه خود در حالیکه در پیشاپیش گرگی در حال حرکت بودند  وارد شدند و به حضور پیامبر ص امدند اهو به زبان امد و گفت ای رسول خدا من دو بچه داشتم که یکی از انها را شکارچی صید کرد و اکنون در نزد فرزندت اماپم حسن است لحظاتی پیش هنگامی که مشغول شیر دادن به بچه دوم خود  بودم ناگاه صدایی شنیدم که می گفت ای اهو هر چه زودتر بچه دیگر خود را نزد پیامبر ببر وان را به حسین ع اهدا نما ء چرا که حسین از ان حضرت بره اهویی طلبیده است و نزدیک است که او به گریه در اید به همین خاطر همه ملایکه سر از سجده گاه برداشته و نگران او هستند چرا که اگر حسین گریه کند همه فرشتگان مقرب به ،گریه خواهند افتاد اگر هم اکنون فرزند خودرا تقدیم نکنی گرگ  رابر تو و بچه ات مسلط خواهم ساخت در این هنگام  صدای نکبیر مردم بلند شد و پیامبر ص نیز برای ان اهو  دعای خیر  فرمود و ان بره اهو را به امام حسین ع اعطا نمود  علامت امامت   یکی از زنان اگاه و دانشمند به نام ام سلیم که با کتابهای اسمانی مانند تورات و انجیل اشنایی داشت پس از ان که خدمت پیامبر اکرم و امیر مومنان و امام مجتبی ع شرفیاب  شد و معجزاتی از انان مشاهده نمود به حضور امام، حسین ع رسید او گوید چون خدمت امام حسین ع رسیدم او کودکی نو خاسته بود و بر لبه سکوی مسجد نشسته بود ومن منحیر بودم که چگونه از ایشان نشانه امامت و معجزه بخواهم   پس به ان حضرت نزدیک شدم و پرسیدم شما چه کسی هستید حضرت ع فرمود ای ام سلیم  من خلیفه اوصیاء خداوند هستم من پدر نه امام هادی می باشم و جانشین و خلیفه برادرم امام حسن مجتبی و او خلیفه پدرم امیر مومنان و ایشان وصی وجانشین رسول خدا می باشد  ام سلیم گوید من از گفتار و بیان امام حسین ع در ان زمان کودکی  بسیار شگفت زده شدم پس پرسیدم علامت و نشانه درستی گفتار شما چیست   ان حضرت فرمود ای ام سلیم  چند عدد ریگ از روی زمین بردار و به من بده   پس چند عدد ریگ به دست ان حضرت دادم امام ع سنگ ها را در کف دستان خود قرار داد و انهارا به هم مالید به گونه ای که تمامشان پودر شد سپس انها را خمیر گونه  کرد  و انگشتری خویش را بر ان زد  و ناگاه اثر نگین انگشتر بر روی  خمیر نمایان گردید پس فرمود خوب در ان دقت کن چه می بینی   چون نیک نگریستم  اسامی  مبارک حضرت رسول و امام علی و امام حسن و امام حسین و  نه فرزندش ع را دیدم به همان ترتیبی که در کتابها ی اسمانی خوانده و دیده بودم  در کمال تعجب و شگفتی با خود گفتم چه نشانه ها و علامت های ارزشمند و عظیمی انگاه گفتم ای مولا من چنانچه ممکن است علامتی دیگر بر امامت خود بنما یان  امام حسین ع لبخند شیرینی زد و در حالی که نشسته بود بلند شد و ایستاد پس دست راست خود را به سمت اسمان بالا برد ناگهان  دیدم همانند عمود و ستونی اسمانها را شکافت و از چشم من ناپدید شد  من فریادی کشیدم و بیهوش روی زمین افتادم پس از لحظه ای به هوش امدم و چشمان خود را باز کردم و دیدم که امام حسین ع دسته ای از گل به گونه ای بود که تا امروز که سالها از ان واقعه می گذرد  هنوز بوی ان را احساس  می  کنم سپس عرض کردم  ای سرور من وصی و جانشین شما چه کسی است  امام ع فرمود هر کسی که مانند من و گذشتگان  من چنین کاری را انجام دهد دعای مستجاب   از امام صادق ع روایت شده است که  روزی زنی بد حجاب به دورخانه خدا در حال طواف بود در حالیکه مردی هوس ران اورا تعقیب می کرد  ان زن  بازوی برهنه اش را میان جامه اش بیرون اورد و درمقابل دید ان مرد قرار داد و او نیز دست دراز کرد و بازوی اورا گرفت و ناگهان دست مرد شهوت ران به بازوی برهنه ان زن چسبید و هرچه کرد جدا نشد مردم اجتماع نمودند و ان دو را نزد حاکم وقت مدینه بردند حاکم علما و دانشمندان را احضا ر کرد و رای انان را در این باره خواست چملگی گفتند باید دست مرد قطع شود چرا که جنایتکار است  وخداوند اورا چنین عقاب نموده است حاکم گفت ایا در این شهر کسی از فرزندان پیامبر اکرم ص حاضر است تارای او را نیز در این باره جویا شوم واز حکم وافعی حداوند اگاه شوم گفتند اری امام حسین ع شب گذشته وارد مدینه شده است حاکم کسی را به حضور امام ع روانه کرد و از او دعوت نمود تا در مجلس حاضر شود هنگامی که ان حضرت وارد مجلس شد و از جریان اگاهی یافت و ان زن و مرد را در ان عجیب مشاهده نمود و پس از مدتی طولانی دعا و نیایش به مجلس باز گشت انگاه عبا مبارک بر دوش  ان زن ومرد مجرم کشیدو دعا نمود انگاه عبا را کنار زد حضار مجلس با کمال تعجب و شگفتی دیدند که دست مرد از بازوی ان زن جدا شده و به حالت طبیعی باز گشته حاکم گفت ایا این مرد را به خاطر جنایتش کیفر نمی دهی  امام ع فرمود نه شاید به این جهت که همان مقدار کیفر الهی  برای تنبیه او کافی بود و پذیرش   دعای امام ع از جانب خداوند نشان از بخشش ان مرد مجرم داشت بر طرف شدن بیماری تب    یکی از مسلمانان در بستر بیماری افتاده بود و از شدت اتش تب می سوخت امام حسین ع به عیادت او رفت همین که ان حضرت از در خانه وارد منزل  بیمار شد تب از بدن بیمار خارج شد امام ع کنار بستر بیمار نشست و از او احوال پرسی فرمود بیمار گفت به برکت قدوم مبارک شما تب از بدنم خارج شد و اکنون بسیار خشنودم امام    حسین ع فرمود والله ما خلق الله  شیءیا ءالا و قد امره بالطاعه لنا  به خداوند سوگند که چیزی افریده نشده مگر انکه خداوند اورا به اطاعت از امر ما ملزم نموده است سپس فرمود  ای تب  راوی گوید ما صدایی شنیدیم ولی صاحب ان صدا را ندیدیم  که کفت لبیک یا ابا عبدالله فرمانبردارم یا ابا عبدالله امام ع فرمود مگر امیر مومنان  علی به تو امر نکرده  بود که نزد کسی نروی مگر انکه ان کس از دشمنان ما اهلبیت  باشد و یا گناهکار ی باشد که تو کفاره گناهان او باشی  @

گکرامات و مقامات عرفانی امام حسین ع

 ارینب گفت عبدالله درست گفته مالی از وی نزد  من در کیسه های سر به مهر امانت است و من بدون انکه دست بدان بزنم ان را در جایی نهاده ام ان را بردار و تسلیم او کن  حسین ع از وی پرسید ایا می خواهی خودت با عبدالله ملاقات کنی ارینب پاسخ موافق داد حسین ع عبدالله را برای دریافت مالش نزد ارینب اورد و بدو گفت امانت عبدالله را تسلیمش کند  چون عبدالله به دریافت کیسه های سر به مهر خود پرداحت  حسین ع از نزد انها دورشد در این وقت عبدالله مقدار زیادی از ان مال برای ارینت کنار نهاد و بدو گفت این در مقابل نیکی های تو بسیار اندک و ناچیز است انگاه هردو به گریستن پرداختند چندان که صدای گریه ایشان بلند شد و به گوش امام ع رسید در این هنگام امام  حسین ع به انها نزدیک شد و عبدالله را مخاطب ساخته گفت  ای عبدالله اندوهگین مباش خدا را گواه می گیرم که من ارینب را برای مال و جمالش به همسری نگرفتم  بلکه چون به دسیسه معاویه پی بردم پای در میان نهاده بدین کار اقدام نمودم و میان او و هدف نا جوانمردانه و پلیدش حایل شده ارینب را برای امروز که روز پشیمانی تو ست خفظ کردم من اکنون ارینب را طلاق می گویم ارینب از ان تو خواهد بود  باری حضرت سیدالشهدا ع حتی مهری را که به ارینب داده بود به خودش بخشید   خشنودی خدا و شادی افسرده دلان و کوفتن بر دهان ستمکاران رابر هر چیز ترجیح داد عبودیت امام ع   امام حسین ع همواره مسیر مدینه تا مکه را حدود 80 فرسخ است پیاده برای انجام حج طی می کرد نقل شده که  یک بار ان حضرت به همراهی برادر گرامی اش امام حسن مجتبی ع پیاده عازم زیارت خانه خدا بودند کاروانیان چون ایشان را می دیدند از روی احترام از مرکب ها پیاده  شده و از انان پیروی می کردند  سعد وقاص به امام حسن ع عرض کرد مردم به احترام شما پیاده رفتن به سوی خانه خدا را لازم  کرده ایم مناجات ها و نبایش های امام حسین ع به درگاه الهی حاوی مضامین بسیار عالی و دعای مشهور عرفه او در بر دارنده  عالی ترین و شکو همند ترین مفاهیم عشق و عرفان که ادمی از مضامین  عمیق  و عرفان است که ادمی از مضامین عمیق و عرفانی ان مستحب در شگفت  می شود اشتیاق به نماز و راز و نیاز   علاقه وافر حضرت سیدالشهدا ع به نماز و راز ونیاز با خداوند منان به حدی افزون بود که در روز پر اشوب تاسوعا برادر وفادار  خویش عباس ع را صدا زد و فرمود فدایت گردم ای برادر به سوی دشمن برو و بگو امشب را به ما مهلت دهند تا به نماز و مناجات با خدا و به دعا و استغفار بپر دازیم انگاه فرمود فهو یعلم  انی  احب الصلاه له و تلاوه  کتابه و کثره الدعا ء و  الاستغفار  خداوند خود می داند که من نماز وتلاوت قران و دعای بسیار واستغفار را دوست دارم نیز نقل است که در روز عاشورا نگامی که ظهر شد ابو ثمامه  صیداوی   یکی از یاران امام حسین ع به خورشید نگاه کرد ودر یافت که ظهر شرعی و هنگام   نماز است لذا به امام ع عرض کرد  ای پسر رسول خدا دوست دارم قبل از انکه فدای تو گردیم این نماز نیز که وقتش رسیده است باتو بخوانم  امام ع نظری به اسمان انداخت و فرمود  خداوند تو را از نماز گزاران حقیقی  قرار دهد که مرا به یاد نماز انداختی اری وقت نماز فرارسیده است از دشمن مهلت بخواهید  تا نماز بپا داریم  چون از دشمن مهلت خواستند  حصین بن نمیر گفت نماز شما قبول نمی شود  حبیب بن مظاهر فریاد بر اورد  ای مست شراب ایا نماز شما قبول می شود ولی تماز فرزند پیامبر خدا قبول نمی شود شجاعت حسینی  شرایط نبرد در صحنه کربلا برای امام ع بسیاردشوار وسخت بود چرا که عطش شدید  کشنده هوای سوزان مصایب از دست دادن فرزندان و اصحاب تنها یی و غربت وعوامل دیگر همه   و همه دست به دست هم داده  بودند و عرصه را بر عزیز فاطمه ع تنگ کرده بودند به فرمان عمر سعد چند تن از شجاعان دشمن به میدان  تاختند اما لحظاتی نگذشت که همه انان در برابر شمشیر اتشبار امام ع به خاک هلاکت افتادند عمر سعد دریافت که در نبرد تن به تن احدی در برابر فرزند امیر المومنین ع ع تاب مقاومت ندارد از این رو فرمان حمله عمومی را صادر نمود امام حسین ع به طرف دشمن حمله برد در حالیکه این رجز های حماسی را می خواند   انا الحسین بن علی السیت لا اتثنی    اخمی عیالات ءابی   امضی علی دین النبی  من حسین پسر امیرالمومنین علی هستم سوگند باد کرده ام که در برابر ستمگران سر فرود از خاندان پدرم حمایت می کنم و در راه دین جدم رسول الله جان می دهم 

عمر سعد بر قوم فریاد بر اورد که وای بر شما ایا نمی دانید که چه کسی می جنگید ای پسر انزع البطین و کشنده عرب علی بن ابیطالب است در این هنگام چهار هزار کمان دار ان حضرت را هدف قرار دادند و انقدر تیر به جانب بدن امام ع رساندند که بدن ان حضرت مانند خوارپشت پر از تیغ گشته بود در شجاعت امام جسین ع همین بس که امام باقر ع فرمود بدن ابی عبدالله بیش از سیصد وبیست زخم ان ه،در قسمت جلو بدنش  برداشت زیرا که هر گز پشت به به دشمن نمی کرد  یکی از حاضرین شجاعت و قوت امام ع را این چنین توصیف کردند   فوالله ما رءایت مکثورا قد قتل ولده و اهل  بیته و صبحبه اربط جاءاشا منه سوگند به خدا هر گز شخص مصیبت زده و دل شکسته ای که فرزند و خویشان و اصحابش کشته شده باشند ولی این گونه مانند حسین ع قوت قلب و خللل نا پذیر باشد ندیده بودم دنیا از نظر سالار شهیدان ع امام ع در اخرین  خطبه خود پیش از شهادت با بیانی بلیغ و رسا همگان را ز مفتون شدن بدنیا و مغرور شدن به ان بر حذر داشت و فرمود   عبادالله اتقوالله و کونو من الدنبا علی حذر فان الدنیا بقیت لاحد و بقی علیها احد لکانت الانبیا احق بابقاء و اولی بارضا ء و ارضی باالقضا  غیر ان الله تعالی خلق اادنیا لبلاء و  خلق اهلها للقناء فجد یدها بال و نعیمها مضمحل و سرورها مکفهره و المنزل بلغه والدار فقءلعه فتزودو ا فان خیرا الزاد التقوی و اتقوالله لعلکم تفلحون  -ای بندگان خدا تقوی  الهی پیشه سازید و از دنیا حذر کنید و فریفته نشوید اگر دنیا برای کسی باقی می ماند و کسی در دنیا جاودان بود پیامبران الهی سزاوار ترین مردم به جاودانگی وبرتر به رضا و خوشنودی و راضی تر به قضا ء الهی بودند ولی خداوند دنیا را محل ازمایش مردمان قرار داده واهل ان را برای فنا خلق فرموده هر چیز جدیدی در دنیا کهنه می شود و نعمت های ان از بین می رود و شادی های ان به تلخی تبدیل می شود دنیا منزل ماندن نیست بلکه محل توشه ها  بر گرفتن است پس برای اخرت خود توشه  برگیرید و بهترین  توشه ها تقوی است تقوای را پیشه خود سازید تا رستگار شوید  مرگ از دیدگاه امام ع حضرت سیدالشهدا ع هنگام خروج از مکه در ضمن خطبه ای فرنود  خط اءلموت علی  ولد ادم محط القلاده   علی جید الفتاه و ما اولهنی الی ءاسلافی اشتیاق  یعقوب ءالی یوسف  مرگ برای قرزندان ادم همانند گردن بند بر گردن دختران جوان است  من ارزومند ملاقات نیاکان خود هستم همانطور که یعقوب مشتاق دیدار یوسف بود و در لحظات پایان عمر شریفش به یارانش چنین فرمود صبرا بنی الکرام فما الموت الا قنطره تعبر بکم عن البوس و الضراء ءالجنان  اءلواسعه و النعیم الدایمه فایکم یکره ان ینتقل من سجن الی قصر ای فرزندان شرف و کرامت صبور و بردبار باشید مرگ جز پلی نیست کا انسان را از سختی ها به سوی بهشت وسیع و نعمت های همیشگی عبور می دهد پس کدام یک از شما دوست ندارید که از زندان دنیا به بهشت جاویدان انتقال یابد  مرگ اگر می راست گو نزد من ءای       تا در اغوشت بگیرم تنگ تنگ        من ازاو عمری ستانم جاودان    او ز من دلقی بگیرد رنگ رنگ اخرین مناجات امام ع هنگامی که حضرت سیدالشهدا ع با بدن غرق  به خون از پست اسب به زمین افتادند این چنین با خدای خویش مناجات می کرد صبرا علی قضایک یارب سواک ولا معبود  غیرک صبرا علی حلمک یا غیاث من لا غیاث له یا دایما لا نفاد یا محیی الموتی یا یما علی کل نفس بما کسبت احکم بینی و بینهم و انت خیرا حاکمین  در برابر فضای تو صبر می کنم ای پردوردگار من معبودی جز تو نیست ای پناه بی پناهان ای خدایی که ابدی و دایمی هستی و مردگان ر ا زنده می کنی ای اگاه و شاهد و ناظر بر تمام کردار و افعال مخلوقات تو خود میان من و این گروه حکم کن که تو بهترین حکم کنندگانی پاداش گریه بر سالار شیهیدان  ع 1 رسول گرامی اسلام ص به دختر گرامی اش حضرت زهرا ع فرمود  کل عین باکیه یوم القیامه الا عین بکت علی مصاب الحسین فانها  صاحکه مستبشره بنعیم اجنه  هر چشمی در روز قیامت گریان است مگر چشمی که برای مصایب حسین گریه کرده باشد چنین کسی در فیامت خندان و شادمان است به نعمت های بهشتی 2 نیز این روایت مشهور با اندکی اختلاف در لغظ از ایمه اطهار ع در خصوص پاداش گریه بر حضرت سیدالشهدا ع نقل شده که فرمودند من بکا او بکا ماه ضمنا له علی الله الجنه ومن بکی اوابکی خمسین فله الجنه ومن بکی او ابکی عشره  فله الجنه و من بکی او ابکی واحد فله الجنه و تباکی فاله  الجنه کسی که در مصیبت ان حضرت گریه کند یا صدنقر را گریان سازد اهل بهشت است  وکسی که در مصیبت ان گریه کند یا پنجاه نفر را گریان سازد اهل بهشت است و کسی که در مصیبت ان حضرت گریه کند یاسی نفر بگریاند اهل بهشت است و کسی که در مصیبت ان حضرت ده نفر را بگریاند اهل بهشت است و کسی که در مصیبت ان حضرت گریه گند یا یکنفر را بگریاند اهل بهشت است   و کسی که خودرا به صورت گریه کنندکان در اورد اهل بهشت است  3 داود رقی گوید در حضور امام صادق ع بودم ان حضرت در خواست اب کرد و چون اب را اشامید اشک از چشمان مبارکش جاری گشت و فرمود لعنت حدا بر قاتل حسین انگاه  فرمود هر بنده ای که در هنگام نوشیدن اب از حسین یاد کندوقاتلش را لعنت کند خداوند برای او صد هزار حسنه می نویسد و صد هزار از او محو می نماید و صد هزار درجه به او می دهد و مانند کسی است که صد هزار برده را در راه خدا ازاد کرده است وخداوند اورا در روز قیامت باقلب خنک محشور می نماید  فضیلت زیارت امام حسین ع  روایات بسیاری در فضیلت زیارت حضرت سیدالشهدا ع امده است که ما احتصار ا فقط به ذکر چند روایت اکتفا می کنیم  1 از امام صادق ع روایت شده است که فرمود  زیاره الحسین بن علی و اجبه علی کل من یقر للحسین بالامامه  من الله عز وجل   زیارت حسین بن علی بر هر کسی  که به امامت ان حضرت از از جانب خداوند متعال اقرار دارد واجب است  امام رضا ع فرمود کسی که مزار امام حسین را در کنار شط قرات زیارت کند بمنزله کسی است که خدواند را در فوق عرش زیارت کرده باشد  3 از امام صادق و امام کاظم ع روایتی به یک مضمون نقل شده است که فرمودند  کسی که زیارت قبر ابی عبدالحسین برود و عارف به حق او باشد خداوند جمیع گناهان گذشته و اینده اورا خواهد بخشید بچز حق الناس  4 امام صادق ع فرمود کسی که با معرفت قبر امام حسین را زیارت کند همانند کسی است که صد حج با رسول خدا به جای اورده است 

کرامات و مقامات عرفانی امام حسین ع

سخاوت امام حسین ع روزی مردی صحرا نشین خدمت امام حسین ع شرفیاب شد وگفت ای پسر رسول خدا من ضامن دیه کامله یعنی قتل انسان هزار دینار طلا  میباشد  طاقت پرداخت ان را ندارم با خود گفتم بهتر است نزد کریم ترین مردمان بروم واز او چاره حویی کنم  اما شخصی را کریم تر از تو نیافتم اینک مرا یاری فرما  امام ع فرمود ای برادر عرب سه سوال از تو می پرسم اگر یکی را پاسخ دهی یک سوم دیه را به تو پرداخت می کنم و اگر دومساله را جواب گفتی دو سوم دیه را و اگر هر سه مساله را پاسخ دهی تمام دیه را به تو خواهم داد  مرد بیابانی عرض کرد  ای پسر رسول خدا ایا کسی چون تو که در علوم و معارف سر امد است  و از خانه علم و شرف به پا خواسته است از کسی چون من مساله می پرسد حضرت فرمودند از جدم رسول خدا شنیدم که فرمود  المعروف بقدر المعرفه  یعنی نیکی به هر کس با توجه به اندازه سطح شناخت او سنجیده می شود و من ازتو جز به اندازه  میزان درک و فهمت نخواهم پرسید  او عرض کرد بپرسید و اگر ندانستم به یاری خداوند از شما خواهم اموخت  امام ع فرمود  چه عملی بهترین اعمال است  ایمان به خدا  چه چیز موجب نجات از هلاکت است  اطمینان به خدا  چه چیز زینت مرد است  برد باری و خویشتن داری بعد از این چه ثرورتی که همراه با صبر و شکیبایی اشد  اگر هیچ یک از اینها را نداشته باشد چه  در اینصورت بهتر است صاعقه ای از اسمان بیاید و اورا بسوزاند زیرا چنین کسی سزاوار عذاب است   امام عاز این پاسخ حندید و جواب های مرد عرب را پسندید انگاه دستور داد کیسه پولی که دران هزار دینار طلا بود با او دادند و به این هم بسنده نفرمود و انگشتری خودرا که نگین ان دویست در هم ارزش داشت به او هدیه نمود و فرمود این هزار را به طلبکار انت بده و قیمت انگشتر را صرف مخارج زندگی خود نما مرد صحرا نشین در حالی که از شادی در پوست  خود نمی کنجید گفت الله اعلم حیث یجعل رسالته  خداوند خود می داند که مقام رسالت خود را بر عهده چه کسی  قرار دهد بزرگواری امام ع  فقیری بیا بان نشین که اثار فقر از سر و رو یش معلوم بود وارد شهر مدینه شد واز مردم پرسید کریم ترین  بزرگوار ترین مرد در این شهر کیست  مردم  امام حسین ع را به او معرفی کردند و اورا به مسجد راهنمایی کردند مرد فقیر چون وارد مسجد شد امام حسین ع را دید که مشغول نماز است در مقابل ان حضرت ایستاد و این شعر ها را خواند لم یحب الیوم من رجاک و من      خرک من خلف بابک         انت جواد و انت معتمد   ءابوک قد کان قاتل الفسقه     یعنی امروز کسی که امید به تو داشته باشد و حلقه در خانه تو را حرکت دهد نا امید نخواهد شد تو سخاوتمند و پناه بینوایان هستی و پدرت کشنده فاسقان بود  اما م حسین ع نماز خود را کوتاه کرد و پس از نماز به سوی ان اعرابی امد اثار فقر و تهیدستی را از چهره او مشاهده کرد انگاه بازگشت وقنبر را صدا زد قنبر پیش دوید امام ع به او فرمود از مخارج زندگی ما چقدر باقی  مانده است  قتبر گفت دویست درهم باقی مانده که به من فرمودی ان را بین بستگانت ثفسیم کنم  امام ع فرمود ان را فورا بیاور کسی که از انها سزاوارتر است امده پس قنبر رفت و ان اموال را اورد امام حسین ع ان را گرفت واز روی حیا از گوشه  بازدر بی انکه چهره فقیر را ببیند ان مبلغ را به او داد ودر جواب شعر او این ابیات را به همان وزن و قافیه سرود  خذ ها فانی الیک معتذر  و اعلم بانی علیک ذو شفقه       لو کان فی سیرنا الغداه عصا        کانت سمانا علیک مندفقه         لکن ریب الزمان ذو غیر        والکف منا قلیله النفقه      این پول را از من بگیر واز تو معذرت می خواهم وبدان که من تو دوست دارم  اگر دست ما پر بود تو را همواره بهرمند می کردیم  ولی دگر گونیهای زمانه کم عطا شده و دستمان خالی است   هنگامی که اعرابی پولها را گرفت از نهایت ادب و کمال توام با سخاوت امام ع از شوق سخت گریه کرد  حضرت فرنود گو یا عطای ما را کم شمردی  اعرابی گفت نه بلکه گریه ام برای ان است که دست با این جود و سخا ء چگونه رواست که زیر خاک برود ازادی  غلام   روزی امام حسین ع از جایی  عبور می کرد مشاهده نمود که جوانی در باغی مشغول صرف غذا است و به سگی نیز غذا می دهد به او فرمود به چه انگیزه این گونه با این سگ مهربانی می کنی  او گفت  من مردی غمگین و غلام یک یهودی هستم ارزو دارم با خشنود کردن این حیوان خداوند  غم و اندوه مرا مبدل به  خشنودی گرداتد و از بردگی ازاد گردم   امام حسین ع با ان غلام نزد صاحب یهودی او امد ان حضرت دویست دینار به یهودی داد تا غلام را خریداری کرده  وازاد نماید  یهودی گفت این غلام را به خاطر قدوم مبارک شما که خانه ما را روشن ساخت به شما می بخشم واین بوستان را نیز به غلام  بخشیدم وان پول را نیز به خودتان رد می کنم  امام حسین ع همان دم غلام را در راه خدا ازاد فرمود وهمه ان بوستان و پول را نیز به غلام  بخشید  هنگامی که همسر یهودی این بزرگواری را از امام حسین ع دید گفت من مسلمان شدم و مهر یه ام به شوهرم بخشیدم  مرد یهودی گفت  من نیز مسلمان شدم و این خانه ام را به همسرم بخشیدم   ازادی کنیز    انس ن مالک گوید  در حضور امام حسین ع بودم ناگاه کنیز ان حضرت وارد شد گو یک شاخه گل به ان حضرت هدیه کرد  حضرت ع شاد شد و به او فرمود تو را در راه خدا ازاد ساختم   من عرض کردم او تنها یک شاخه گل که چندان ارزشی ندارد به خدمت شما اورد شما اورا به خاطر همین ازاد کردی   فرمود خداوند ما را چنین تربیت فرموده انجا که فرموده است و ءاذا حسییتم بتحیه فحیو باحسن منها او ردوها هر گاه کسی به تحیت گوید  پاسخ اورا بهتر دهید یا لا اقل همانگونه پاسخ دهید انگاه امام ع فرمود کمال الجود بدل الموجود  نهایت بخشش اعطای تمام دارایی هاست  وان کنیز جز ان شاخه گل مالک چیزی نبود  همنشین با فقرا  نقل است که روزی حضرت سیدالشهدا ء سوار بر اسب از محلی عبور می کردند در راه چند فقیر بینوا وبیچاره را دیدید که بر روی کهنه عبایی بر خاک نشسته و تکیه های خشگ نان در دست دارند و می خورند انها همین که چهره نورانی امام ع را دیدند گفتند  ای پسر رسول خدا بفرما و از این غذا بخور  امام ع فورا از اسب پیاده شد وکنار انها امد و با کمال تواضع در کنار انها بر خاک نشست و بااناناز نانهامیل فرمود وانگاه این ایه شریفه را تلاوت فرمود   انه لا یحب المستکبرین   همانا خداوند متکبران را دوست نمی دارد  سپس فرمود ای دوستان من دعوت شما را پذیرفتم اینک نوبت شماست که دعوت مرا اجابت نمابید  امروز برای نهار به منزل من تشریف بیاورید  فقیران خاک نشین دعوت امام ع را پذیرفتند و همراه ان حضرت به طرف خانه حرکت کردند  امام ع خدمتکار خانه را فرمود  هرچه را از غذا در خانه ذخیره کرده ای برای این مهمانان بیاور   پس سفره  ای رنگین ترتیب داد و به این ترتیب پذیرایی  خوبی از ایشان به عمل اورد        تدبیر وزیرکی امام ع عبدالله بن سلام والی عراق در زمان معاویه همسری داشت به نام ارینب که به زیبایی و تربیت خانوادگی و مال داری مشهور و زیانزد و خاص و عام بود و جمال و زیبایی او چندان شهرت داشت که یزید پسر معاویه ندیده در بند عشق وی افتاده ناچار شد دست بدامن رفیقت یکی از نزدیکان و صاحبان سر معاویه بزند واز او بخواهد با پدرش در این باره گفتگو بنماید رفیقت نیز داستان عشق  یزید را برای معاویه نقل کرد واز او خواست  فرزندش را در این باره کمک و دستگیری کند معاویه برای خاطر یزید چاره ای اندیشیده نامه ای به عبدالله بن سلام نوشت و بدو فرمان موکد داد که هر چه زودتر برای امری که با مصلحت وی ارتباط دارد به شام حرکت کند چون عبدالله بن سلام فرمان معاویه را به کار بسته وارد شام شد معاویه خانه ای بسیار مجلل برای سکونت وی بر گزیده همه وسابل پذیرایی و اسایش عبدالله را فراهم ساخت ودر اکرام و احترام او کوشش فراوانی به کار برد از طرفی به ابوهریره و ابو الدرداء دو نفر صحابی مشهور پیغمبر ص که همواره در خدمت او بودند دستور داد ابتدا نزد عبدالله بمن سلام رفته بدو مژده دهند که معاویه قصد دارد وی را به دامادی خویش مفتخر کند سپس نزد دخترش رفته بدو بگویند که پدرش قصد دارد اورا به همسری عبدالله بن سلام والی عراق در اورد وبدوگوشزد نموده تاکید کنند که هر گز از پذیرفتن  این همسری که سخت طرف علاقه معاویه است سر پیچی نکند  از طرفی معاویه دخترش  را در خلوت خواسته بدو گفت من اب  هریره و ابو الدرداء را برای خواستگاری تو از طرف عبدالله بن سلام  نزدت می فرستم  چون ایشان چنین پیشنهادی به تو نمودند و در این باره اصرار ورزیدند تو رضایت خود را به این امر موکول به طلاق ارینب  همسر عبدالله کن وبه ایشان بگو من در صورتی حاضر به این همسری هستم که عبدالله از ارینب  جدا شود ابو هریره و ابو الدرداء نیز پای در راه ماموریت خود نهاده نزد عبدالله رفتند واورا از قصد معاویه اگاه کردند  چون علدالله ای خبر را شنید سخت شادمان شد واز ابو هریره وابو الدرداء  خواست از هیچ گونه کوششی در این باره خوداری ننمایند  سپس دونفر صحابی مذکور دختر معاویه رفتند واز طرف عبدالله بن سلام وی را خواستگاری  کردند و علاقه ومیل شدید معاویه را هم بدین وصلت بدو گوشزد نمودند دختر معاویه طبق دستور پدر نقش خودرا بازی کرده و رضایت حویش را در همسری با عبدالله موکول به  جداشدن وی از ارینت نمود  ابو هریره و ابو الدرداعء از نزد دختر معاویه مرخص شده و یکسره به خانه عبدالله امدند و پاسخ دختر  معاویه را بدو گوشزد نمودند عبدالله ساده دل و بی خبر همان جا دو نفر صحابی پیغمبر ص را گواه گرفته همسر خود را نزد ایشان طلاق گفت و جدایی خویش  ازارینب اعلام کرد انگاه از صحابیان مذکور  خواست نزد معاویه رفته جریان امر بدو گزارش دهند و مقدمات عقد  همسری دخترش را باوی  فراهم  کنند  ابو هریره و ابو الدرداء نزد معاویه امدند جریان امر را بدو گزارش داداند ولی معاویه حالت اندوه به حود گرفت و چهره اش را درهم فرو برد واز طلاق ارینب اظهار عدم رضایت کرد وبا قیافه حق به جانبی گفت من هرگز  راضی  نبودم عبدالله برای دختر من همسرش را طلاق گوید  سپس ایشان را مرخص کرده دستور  داد روز دبگر برای گرفتن پاسخ نزدش بیایند وهمان گاه  مژده طلاق ارینب را به پسرش  یزید داد چون روز دیگر ابو هریره و ابو الدرداا ء نز د معاویه رفتند به انها گفت من خوش ندارم دحترم را بر این کار اجبار کنم وی در این باره مختار است هرچه را خواست بدان عمل کند ابو هریره و ابو الدرداء نزد دختر معاویه امده قضیه طلاق ارینب را بدو خبر دادند و دوباره به تفصیل در باره شخصیت عبدالله و شرافت و فضیلت او سخن گفتند و اخرین نظر وی را خواستار شدند  دختر معاویه با زیرکی گفت در باره شخصیت عبدالله هر چه بگویید درست است من دراین باره سخنی ندارم ولی فدری صبر کنید تا من بیشتر در پیرامون اخلاق وروش و سایر صفات و خصال او تحقق کنم  انگاه خودم شما را خواسته و پاسخ قطعی را خواهم داد وقت زیاد است شتاب مکنید  از ان روز خبر طلاق ارینب و خواستگاری دالله از دختر معاویه دهان به دهان در میان مردم گردش کرده شیوع یافت و مردم در باره ان سخن ها گفتند و قضاوت های گوناگون نمودند از طرفی عبدالله که همچنان در شام می زیست غرق دریای تحیر و سرگردانی شده نمی دانست پایان امر چه خواهد شد وچه بر سرش  خواهد امد  تا انکه  سر انجام کاسه صبرش لبریز شده  از ابوهریره و ابو الدرداء خواست برای اخرین بار نزد دختر معاویه نظر قطعی وی را بخواهند واو را از سرزگردانی بیرون اورند  صحابیان مذکور نزد دختر معاویه رفتند تقاضای عبدالله  را  برایش گفتند دختر معاویه پاسخ  داد   چنانچه تحقیق کرده ام اخلاق و روش عبدالله با طبع میل من موافق نیست از طرفی مشاورین زدیک و مورد اعتمادم نیز  بدین کار رای نداده اند  چون پاسخ دختر معاویه به گوش عبدالله رسید به دسیسه معاویه پی برده سخت اندوهناک شد و علنا اظهار کرد معاویه با چیدن این تو طءه قصد داشت همسرم  ارینب را از چنگم برایند  چون مدت سه ماه از این واقعه گذشت وارینب از قید عده ازاد شد معاویه ادرداءرا به عنوان خواستگاری ارینب به عراق  فرستاد و ابوالدرداء در پی ماموریت خود روان شده به عراق امد  اتفاقاحسین بن علی ع نیز در این وقت در عراق بود ابوالدرداء چون حسین بن علی ع نیز در این وقت در عراق بود ابوالدرداء چون شنید حسین ع در ان جاست زیارت اورا بر خود لازم شمرده ابتدا به دیدار او شتافت  چون امام حسین ع ابو الدرداء را دید به احتراموی نسبت به جدش پیغمبر ص به پا خاست اورا در بغل گرفت وبدو خوش امد گفت و از سبب امدنش پرسش کرد  الوالدرداء نیز جریان امر را از اول تا به اخر  برای ان حضرت نقل کرد و گفت اکنون امده ام ارینب را برای یزید خواستگاری کنم و چون شنیدم تو این جا هستی زیارت تو را بر خود لازم دانسته شوق دیدارت مرا واداشت ابتدا تو را دیدن کنم  سپس در پی ماموریت خود بروم امام حسین ع پسپاسگزاری از محبت ابو الدرداء گفت از قضا من نیز چنین قصدی دارم چه کسی از تو بهتر اکنون که برای این کار نزد ارینب  می روی نام مرا نیز ببر واز طرف من اورا خواستگاری کن و هرچه معاویه برای پسرش یزید به عنوان مهریه می دهد از جانب نیز اختیار داری ان را به ارینب بدهی  من انجام این کار را به عهده تو می گذارم ارینب   هر کدام از مارا خواست انتخاب کند  ابوالدردافرمان حسین فرمان حسین ع را پذیرفته نزد ارینب رفت و پس از سخنان زیاد مطلب را باوی در میان نهاد ونام یزیدبن معاویه و مزایای اورا بر د سپس حسین بن علی ع را یاد کرده و مزایای اورا بر زبان اورد انگاه نظر ارینب را خواستار شد ارینب سر به زیر افکند ه قدری در اندیشه  فرو رفت سپس سر بر داشته گفت ای ابوالدرداء اگر کسی دیگر چنین پیشنهادی به من می کرد من نزد تو فرستادم باتو مشورت می کردم اکنون اختیارم را پس از خداوند متعال در دست تو می گذارم هر چه تو مصلحت می دانی  بگو و هر یک از این دو نفر را که تو مناسب همسری با من  می دانی برایم بر گزین الدردا ء اول زیر بار نرفت واز قبول چنین مسءولیتی شانه خالی کرد ولی ارینب اظهار کرد من به منزله دختر تو هستم و این مشورت را چون امانتی نزد تو می گذارم بنگر که نیک ادای امانت کنی  چون ابوالدرداء چاره ای ندید گفت مطلب بسیار  روشن است   حسین پسر دختر پیغمبر است و در شرف وفضیلت همتا ندارد و او کسی است که هایش بوسه گاه پیامبر است من البته اورا بر یزید ترجیح می دهم ارینب نیز موافقت نمود و حسین ع اورا به عقد خویش در اورد و مهری بسیار سنگین بدو  داد چون  این به معاویه رسید و از جریان امر اگاه شد  سخت بر اشفته  گفت هر کس ابلهی را در پی کاری بفرستد جز به خلاف نظرش نایل نحواهد شد از طریفی عبدالله  سلام به سبب انکه اقدام  معاویه را به دسیسه و خدعه تعبیر کرده بود از عطایای معاویه محروم شده به عراق بازگشت و برای مطالبه مالی که پیش از مسافرتش به شام نزد ارینب امانت نهاده بود نزد امام حسین ع رفت واز او تقاضا کرد با ارینب در این باره  گفتگو کند و در صورتی که ارینب منکر نیست ان را بدوبر گرداند حسین ع نزد ا رینب رفته بدو گفت  عبدلله سلام از شام   برگشته به ملاقات من امده است وی چندان در باره  خوش رفتاری و پرهیز گاری و حسن روش و اخلاق تو در روزگاری که با یکدیگر همسر بودید نزد من سخن گفت که مرا در شگفت اورده سپس در باره مالی که نزد تو در روزگاری که با یگدیگر  همسر بودید نزد من سخن گفت  که مرا در شگفت اوردد سپس در باره مالی که نزد تو امانت گذاشته سخن به میان اورد و از من خواست با تو در این باره  گفتگو کنم-