آصول کافی ج4 ص175 حدیث 1 لمم گناهان خردیاسبک از نظر عقاب

محمد بن مسلم گوبد بحضرت صادق ع عرضکردم ایا تفسیر گفتار خدای عزوجل نزد شما چیست که فرماید انان که دوری گزینند از گناهان بزرگ و ناشابسته ها جز لمم سوره نجم ایه 32 فرمود لمم گناهی است که شخص بدان دست زند سپس تا خدا خواهد خوداری کند و باز دوباره بدان زند توضیح و هنه در این حدیث بمعنای چیز ولی چون در خود حدیث حضرت بگناه تفسیر فرموده است از ترجمه الهنه بعد الهنه،خوداری شد و هنه کلمه کنایه است 3 اسحاق بن عمار گوید حضرت صادق ع فرمود هیچ مومنی نباشد جز ابنکه برای او گناهی است که مدتی اورا ارخود دور ساخته سپس بدان دست زند واینست گفتار خدای عزوجل و جز لمم دهمان ایه که در حدیث 1 گذشت از انحضرت تفسیر تمامی ان ایه را و گفتار خدای عزو جل  را پرسیدم فرمود مقصود ا ز فواحش در ایه زنا  دزدیست و لمم انست که شخص بگناه،دست زند پس ازحداوند امرزش خواهد

اصول کافی ج4 ص 91 حدیث 2

 نیز از ان جضرت حدیث کند که فرمود مردم شش دسته  که بسه بسته بر گردند ایمان و کفر و گمراهی و ایشان اهل دو وعدندکه خداوند بانهاوعده بهشت و دوزخ،داده است مومنان و کافران وناتوانان و انانکه بامید خدایند و کارشان با خداست یا عذابشان کند و یا توبه شان بپذیرد و انانکه بگناهان خویش اعتراف کنند و کردار خوب را با کردار بد بهم امیخته اند و دیگر اهل اعراف هستند  3 زراره گوید من حمران  یا من و بکیر ومت امام محمد بافر ع شرفیاب شدیم من بوی عرضکردم ما.خودرا تراز کنیم وبسنجیم فرمود تراز چیست عرضکردم ریسمانکار بنایان. پس هر که با ما موافقت داشت چه علوی باشد و منسوب بامیرامومنبن ع باشد چه غیر او. اورا دوستداریم یا باو دوستی کنیم و هرکه با ما مخالف بود باشد چه غیر او بیزاری جوییم پس بمن فرمود ای زراره گفتار خداوند از گفنه تو درستر است پس کجایند انها که خدای عزوجل در باره شان فرماید مگر ناتوایان از مدان وزنان و کودکان که نه چاره ای دارند  ونه بجایی برند سوره نسا ایه 9کجایند انانکه بامید خدایند کجایند انانکه کار نیک را با کرداربد بهم امیختندکحایند اصحاب اعراف کجایند اصحاف اعراف کجایند مو لفءه قلوبهم یعنی دل بدست اوردگان و انها دسته ای از اشراف زمان رسول خدا ص بودند که انحضرت سهمی از زکاه بانها مبداد که دل انها رابدست اوردو برای جنگ با دشمنان اسلام بانان استعانت جوبد 

اصول کافی ج4 ص 90 بقیه از احادیث قبل

شرح شش گروه که امام ع فرمود باعتبار اینستتکه دسته اول بر دودسته شوند یک دسته اهل وعد ببهشت و یکدسته اهل وعید بدوزخ که بنا براین شش گروه مبشوند چنانچه از حدیث بعد معلوم  شود مجلسی علیه الرحمه گوید اینکه فرموداهل وعید بعنی اهل وعد ووعیدو ازباب تغلیب بذکر یکی از اندو اکتفافرمودودر پاره ای از نسخه ها کلمه الوعد بجای الوعید ذکر شده و در برخی وعیدین ذکر شده و در برخی و عدین است و او ظاهر تر است یعنی کسانیکه در باره انها وعده ثواب با تهدید بعقاب محقق شده که هرگاه بیکی از این دوحالت بمیرند پس اهل وید واهل بهشتند  اهل وعید اهل دوزخ   ودر جمله لا یستطیعون حیله ،،،،که نه چاره دارند ونهگراه بجایی برند گوید یعنی عاجزند هجرت. به مدینه چون حرجی ووسیله ندارند و چاره ای هم ندارند و راه نجاتی از شهر مکه ندارند و اینانند که امید است خداوند ز ایشان در گذرد چون در هجرت بمدینه معذورند این گفار مفسرین است ولی بر تاویل امام ع یعنی. توانایی بر فهمیدن از روی دلیل کفر ندارند وراهی هم بر ایمان بواسطه ابله بودن و کم خردیشان ندارند پس ایشان معذورند و شاید این از بطون ایه باشدو ممکن است ظاهر ایه نیز شامل ان باشد چون در مکه کسانی از این قبیل وجود داشتند که برای انها تحصیل ان میسر نبوده است  

اصول کافی ج 4 ص 90 حدیث 1

حمزه بن طیار گوید حضرت صادق علیه السلام بمن فرمود مرد،م بر شش گونه هستند گوید عرضکردم اجازه میفرمایید انرا بنویسم فرمود آری عرضکردم چه بنویسم فرمود بنویس اهل وعید اهل بهشت و دوزخ و بنویس دیگران که اعتراف کردند بگناهان خویش و بیامیختند کردار خوب را با کردار بد سوره توبه ایه 102گوید عرضکردم اینها کیانند فرمود وحشی کشنده حضرت حمزه بن عبدالمطلب سیداشهدا عموی پیغمبر اکرم ص از اینهاست فرمود و بنویس پس دو دیگران که بامید خدایند یا عذابشان کند یا توبه شان بپذیرد سوره توبه ای 106 بنویس مگر ناتوانان از مردان و زنان و کودکان که نه چاره ای توانند و نه راه بجایی برند که نه چاره ای بسوی کفر دارند نه راهی بایمان دارند اینها را امیدست خداوند در گذرداز ایشان سوره نسا ایه 98 و 99 فرمود و بنویس اصحاب اعراف گوید عرضکردم اعراف کیانند فرمود مردمیکه کارهای نیک و کارهای بد انها برابر باشد پس اگر انها را بدوزخ برد بسبب گناهانشان است و اگر ببهشت برد رحمت اوست بقیه دارد  

اصول کافی ج4 ص 89حدیث 16 ی

 یمان بن عبدالله گوید یحی پسر ام طویل را دیدم که در کناسه میدان بزر، کوفه ایستادهو با بلند ترین اوازش فریاد میزد و می،فت ای گروه دوستان خدا ما بیزاریم از انچه شما  میشنوید وهرکه علی علیه السلام را سب کند لعتن خدا بر او باد و ما بیزاربم از ال مروان وانچه بجز ازخدا مپرستند پس صدایش کوتاه،میکرد و اهسته تر میگفت هر کس اولیاء بااو ننشینید و هرکه و هر که شک دارد در انچه ما بدان هستیم با او محاکمه نکنید  وهرکه از برادرانتان نیازمند بخواهش و گدایی اشما شد باو خیانت کرده اید یعنی پیش از انکه خواهش کند باو عطا کنید که نیاز بسوال پیدا نکند سپس  میخواهد این ایه شریفه را و همانا ما اماده کرده ایم برای ستمکاران اتشی که فرا گرفته است بدبشان سرا پرده ان و اگر فریاد  کنند فریاد رسی شوند بابی چون اهن گداخته بریان کند چهرها را ه زشت نوشابه ایست و چه اسایشگاهی  سوره کهف ایه 29  شرح  یحی بن ام اطویل مطعمی از اصجاب حضرت  زین العابدین ع است و فضل بن شاذان گفته است در اول کار علی بن الحسین ع جز پنج نفر نبودند که از جمله انها  یحی بن ام الطویل بود و از حضرت صادق ع روایت کرده که فرمود پس از شهادت حسین ع مردم بر گشتند جز سه نفر ابو حالد کابلی و یحیی بن ام طویل و حبیربن مطعم سپس مردم کم کم امدند وپیوستند و فراوان شدند وار حضرت باقر ع روایت شده که حجاج بیحیی را خواست و گفت به ابی تراب لعنت کن و دستور داد دسگ پایش را قطع کنند و اورا کشت 

اصول کافی جلد 4 ص 88 حدیث 13

ونیز از ان حضرت ع فرمود  هرگاه بناصبی ها و هم نشنی انها گرفتار پس مانند کسی باش. که روی سنگ سرخ شده نشسته باشی تا برخیزی زیرا خداوند انهارا دشمن دارد و لعنت کند پس هر گاه دیدی که در باره امامی از امامان د گویند بر خیز زیرا غضب خداوند در چنین وقتی برایشان نازل گردد 14 و نیز از ان حضرت ع فرمود نزد دشنام گوی باولیا خدا بنشینید خدای تعالی را نا فرمانی کرده است  15 حضرت باقر ع فرمود. هرکه بنیشند در مجلسیکه در ان بامامی دشنام گویند ومیتواند بر خیزد ونکند خداوند ذلت را در دنیا بر او بپوشاند و در اخرت اورا عذاب کند وان چیز نیکی که بدادن ان بر او منت نهاده یعنی معرفت مارا از او بگیرد

اصول کافی ج4 ص85 حدیث 7

ازحضرت صادق ع از پدرش حدیث شده که فرمود پدرم علی بن الحسین ع بمن فرمود پنج کس را در نظرت داشته باش و با انها همراه و هم صحبت  رفیق راه مشو  من گفتم پدرجان انها چه کسانند فرمود بپرهیز از همراهی و رفاقت دوروغگو زیرا او بمنزله سرابی است که دور را بتو نزدیک و نزدیک را بتو دور سازد و بپرهیز از رفاقت با فاسق زیرا او ترا بفروشد بلقمه ای از خوراکی یا گمتر از ان و بپرهیز از رفاقت با بحیل زیرا دست کمک بتو بوسیله مالش بر دارد که تو بینهایت بدان نیازمندی و بپرهیز از رفاقت با احمق زیرا او میخواهد بتو سود رساند و بواسطه حماقتش بتو زیان رساند و بپرهیز.از رفاقت     با قاطع رحم زیرا من یافتم اورا که در سه جای قران باو لعن شده خدای عزوجل فرموده است پس ایا امید دارید که هرگاه بسر پرستی گمارده شدید انکه تبهکاری کنید در زمین فطع رحم کنیدانانند که خداوند لعنتشان کرده پس کرشان ساخت  ساخت  پس. چشمهای انهارا کور کرد سوره محمد ایه 23 و نیز فرمود هاست و اناتگه میشکند پیمان خدا را پس از بستنش و میبرند انچه خدا دستور داده که پیوند باشد وتبهکاری کنند در زمین انان را است لعنت و برای ایشان ست بدی انسرای سوره رعد ایه 24 و درکسوره بقره ایهک27گفرموده است انان که پیمان خدارا پس از بستنش بشکنندو ببرند انچه. خداوند   دستور پیوندش داده و فساد کنند در زمین  همانا. انانند زیان کاران

 

اصول کافی ج 4 ص 85 حدیث 6

 امام صادق ع فرمود امیرالمومنین ع  بمنبر بالا میرفت میفرمود برای مسلمان سزاوار است که از رفاقت با سه کس اجتناب کند بیباک در گفتار وکردار و هرزه و احمق و دروغگو. اما شخص بی باک و هرزه در کار خودرا برای تو زیتت دهد ودوست دارد که تو هم مانند او باشی در کار دین ک اخرتت تو را یاری نکند و رفاقت با او  جفا و سخت ولی ارد  ورعت و امدش برای تو ننگ وعار است و اما احمق پس   بخیر و خوبی تو دستور ندهد ودر دفع. شر از تو امیدی  باو نیست اگرچه خودرا بتعب و رنج اندازد چه بسا بخواهد که بتو سودی برساند ولی بواسطه حماقتش بتو زیان رساند پس مرگ او بهتر زدگیش باشد و خموشیش به از سخن گفتن است و دوری به از نزدیکی است و اما دوروغگو هیچگاه زندگی زندگی بهمراهی او برتو گوارا نیست گفته تو را نزد دیگران برد و حدیث دیگران را نزد تو ارد و هر گاه داستانی  داستانی را باخر رساند داستان دیگری بدنبالش افراید تا انجا که بسا راست گوید ولی باور نکنند و میان مردم دشمنی اندازد ودر سینه مردمان کینه برویاند  پس از خدا بترسید وحودرایابید که بت چه کسی رفاقت میکنید و طرح دوستی مبافکند