اصول کافی جلد 4 ص 204 حدیث 2

حضرت صادق ع فرمود رسولخدا ص فرمود نه خصلت از امت من برداشته شده خطا فراموشی و انچه ندانند انچه نتوانندانچه بدان توانایی ندارند و انچه  بناخواه و زور بر ان واردشوند ،طیره وسوسه در تفکر و اندیشه در افرینش و حسد ورشگ بردن در صورتیکه بزبان یا دست اشگار نشود شرح مجلسی  ره گوید .طیره .بمعنای فال بد زدن است واز  جوهری  نقل کند که کفته در حدیث است که انحضرت یعنی رسولخدا ص فال را دوست داشت و طیره را خوش نداشت و پس از نقل گفتار نهایه در لغت طیره گوید در رفع طیره چند احتمال است 1 رفع موءاخذه و عقاب از این حاطره ای که در دل رخ دهد زیرا لوگیری از امدناین خاطره  در نفس میسور نیست و کفاره اشترتیب اثر ندادن و نیاوردن عمل بمقتضهای انست  اینکه توکل بخدا کند و بدون توجه بفال بدی که .در دلش خطور کرده دنبال کار خود رود و روی همین جهت  رسولخدا ص فرمود هر گاه در کاری فال بدزدی اورا انجام بده واعتنایی  بفال نکن 2 معنای رفع طیره یعنی رفع تاثیرش از این امت ببرکت انچه  از رسول خدا  ص و ایمه اطهار در باره انها رسیده از اعتنا نکردن و توکل بر خدا و دعا ها و ذکرهایی ه جلوی فال بد را مبگیرد 3 اینکه مقصود از رفع جلو گیری از عمل کردن بر طبق نست چنانچه احب نهابه ودبگران گفته اند ظاهرترین معانی در اینجا همان معنای در اینجا همان. معنایاول است و اما اینکه ایا فال بد اثر دارد یا نه اخبار در اینباره متعاوت است و انچه از روبمرفته انها استفاده شود اینست که در صورتیکه در نفس اثر کند بی تاثیر  نیست و اما اگر بدان اعتنا نشود و چون خطور کرد انسان بخدا توکل کند وبدان ترتیب اثری ندهد تاثیر نکند 

اصول کافی ج 4 ص202 حدیث 1

حضرت باقر ع فرمود هرکه مومن باشد و کار خیری در زمان ایمانش کرده باشد سپس فتنه ای دچار او گردد و کافر شود پس از کفر توبه کند و دوباره مومن گردد هر چه کار خیر در زمان ایمانش کرده است نوشته شود ودر جساب اید و این کفری که پس ازان توبه گند و دو باره مومن گردد هرچه کار خیر در زمان ایمانش کرده است نوشته شود و در حساب اید و این کفری که پس از ان توبه کرده انها را باطل نکند ص 203 دیث 1 امام باقر فرمود همانا خداوند بندگان خاصی دارد که از بلا انها را نگهدارد پس در عافیت انان را زنده بدارد در عافیت روزیشان دهد در عافیت بمیراند ودر عافیت مبعوء شان ،کند ودر عافیت در بهشت انانرا را سکونت دهد  2 اسحاق بن عمار گوید از حضرت صادق ع شنیدم که میفرمود خدای عزوجل خلقیرا افرید افرید که از بلا بدانها دریغ دارد انها را در حال عافیت  افرید ه ودر عافیت زنده داشته ودر عافیت زنده داشته ودر عافیت بمیراند وبا عافیت ببهشتان برد  نیز حضرت  صادق ع فرمو.د برای خدای عزوجل خواصی از بندگان هستند که بنعمت خود انانرا خوراک دهد و بعافیت خود بدانها بخشش کند و بر حمت خود انان را ببهشت برد بلاها وفتنه ها بر انها بگذرندو هیچگونه زیانی بانان نرسانند

 

 

 

اصول کافی ج4 ص199 حدیث 23

حضرت صادق ع فرمود بامیرالمنین عرض  شد بما  پند ده  و مختصر کن یعنی و مختصر کن یعنی در قالب کوتاهی بریز فرمود حلال دنیا حساب است و حرامش عقاب کجا برای شما اسایشی افراهمگردد از هراسها قیامت با اینکه بروش پیغمبرتان در نیامده اید مبجوبید انچه شما را بسر کشی برد و خوشنید نیستید بدانچه. شمارا کفایت کند بیش از حد کفایت خواهید.  توضیج مجاسی ره  گو اید    ظاهر. این حدیث این است که بنده را بانچه از حلال بست اورده و در حلال صرف کرده محاسبه کنند ولی برخی از اخبار هست که با این منافات دارد چنانچه در کتاب  اطعمه از فروع کافی بیاید سپس اخباری نقل کند که از دو تای نها اسفاده شود از خوراک مومن و جامه ای که می پوشد و زنی که باو کمک کند محاسبه نشود یا از جامه ای که عورتش را بدان پوشانده  یتا لقمه نانی که سد جوع بدان کرده با خانه ای که اورا وگرما .پوشانده پمحاسبه نشود و در برخی از انهاست که نعمت ولایت محمد و ال محمد علیهمالسلام  پرسش شوند نه از چیز. دیگر پس از نقل انها گوید   ممکن است  جمع میان این اخبار باینکه گوییم  اخباریکه دلالت بر  عدم حساب دارد حمل بر مومنین شود و اخبار خساب بر غیر انها شود چنانچه ظاهر بیشتر اخبار است  یا اخبار عدم حساب حمل شود بر انچه در ضروریات صرف گردد واخبار حساب بر انچه بیش از ضرورت باشد چون جمع مال بیش اندازه حاجت و صرف ان در غیر مورد  ضرورت

اصول کافی ج4 ص 198 حدیث22

ونیز حضرت       صادق ع فرمود  ای موسی بهترین. دو روز زندگانی. دنیا و اخرتت همان روزی است که در پیش داری که روز اخرت باشد پس ببین که انروز چه روزی است و جوابی برای  ان اماده ومهیا کن زیرا تو بازداشت شوی و پرسش شوی و تو پند خودرا از دنیا بگیر زیرا روزگار هم دراز استو هم کوتاه پس چنان کار کن که گویا ثواب کردارت را بچشم خود ببینی تا باخرت خود ا مید وارتر باشی زیرا انچه از دنیا بیامد همانند انست که رفته شرح مجلسی ره گوید  اینکه حضرت فرموده زیرا روزگار م دراز است و هم کوتاه.چند احتمال دارداول اینکه روزگار پند درازست زیرا مبتواند پند بگیردو در اهل سعادت و شقاوت از اول روزگار تا زمانی که خودش در انست بیندیشد گویا با همه انها زندگی کرده است و اما لذتهای ان کوتاه است دوم اینکه روزگار از جهت پند و اندرز  دراز است زیرا انسان میتواند بکمتر زمانی  بیدار شود چون دنیا پیوسته در انقلاب و زیر رو شدن است ولی از جهت کار و عمل کوتاه است و باید فرصت را غنیمت شمرد   سوم اینکه روزگار برای نیکو کاران دراز است و میتوانند سعادتهای بزرگی در کمترین زمانی بدست  اورند و اینان در این عمرها کوتاهشان کارهای زیادی انجام دهند اثار نیکویی از انها بیادگار ماند ولی برای بدکاران روزگار کوتاه زیرا لذات انها فانی شده و عقوبتهای ان برای ایشان بجای مانده و از و از عمرشان سودی نبرند چهارم اینکه مفصود این است که تمام عمر گر چه طولانی و دراز است اما انچه اکنون در دست اوست یعنی ان ساعتی که در ان است کوتاه است زیرا انچه گذشته است  که از دستش رفته  وانچه پس از این اید که وضعش در ان. روشن نیست چنانچه در روایات بسیار ی گذشت 

اصول کافی جل 4 ص 198 حدیث 21

 ونیز امام صادق ع مردی. بابی ذر نوشت ای اباذر چیزی از علم بمن تحفه بده در جوابش نوشت همانا علم بسیار است ولی اگر بتوانی بانکه دویتش داری بدی نکنی بکن انمرد گعت ایا تا کنون کسی را دبده ای که بانکه دوستش دارد بدی کند گفت ارب تو خودت رااز همه کس بیشتر دوست داری و چون نافرمانی خدا کنی بدای بدب کرده ای 21 سماعه گوید ازحضرت صادق ع شنیدم که میفرمود بر طاعت خدا صبر کنید و از نافرمانی خدا شکییبایی ورزیدو خود را بصیروادار گنید  زبرا  جز ابن نیست که دنبا ساعتی است چون انچه گذشته است اکنون بر ان ساعتی چون انچه گذسته است اکنون بر ان نه از شادی ان ان چیزی دست تو است ونه ار اندوهش و انچه نبامده است که ندانی چگونه است پس اکنون بر ان ساعتی که در ان که در ان هستی صبر کن که اگر صبر کن که اگر صبر بزودی مورد رشک دیگران واقع شوی شرج مجلسی ره در جمله پایان حدیث گوید یعنی پس ازمرگ در حال نیکی قرار گیری که مردمان بر تو غبطه برند و ارزوی ان حال تو را کنند  تلخی صبر هم از کامت بیرون رفته و پابان یافته

اصول کافی جلد 4 ص188 حدیث 1 استدراچ و غافلگیرکردن باهستگی وتدریج

حضرت صادق ع فرمود همانا چون خداوند بنده ای خواهد و ان بنده گناهی مرتکب شود خدا دنبالش اورا کیفری دهد  اسغفار  را بیاد او اندازد و چون برای بنده ای بدی خواهد و او گناهی کند خدا دنبالش نعمتی باو دهد تا استغفار را از یاد او ببرد و بان حال ادامه ادامه دهد و این است گفتار خدای عزوجل بتدریج و اهستگی انهارا غافلگیر کنبم  واز راهیکه ندانند سوره اعراف ایه 182 یعنی بسبب دادن نعمت هنگام ارتکاب گناهان 2 از اما صادق ع معنای استدراج پرسیدند فرمود ان اینست که بنده ای گناه کند پس باو مهلت  داده شود و برایش در هنگام گناه باز دارد پس غافگلیر شده از راهی که نداند 3 سماعه بن مهران گوید از حضرت صادق ع از گفتار خدای عزوجل پرسیدم که فرماید وایشان را باهستکی و تدریچ .غافگیر شده از راهی که نداند 3 سماعه بن مهران گوید از حضرت صادق ع از گفتار خدای عزوجل پر.سیدم که فرماید و ایشان را باهستگی ک تدریچ غا فگیر کنبم از راهی که ندانند  سوره اعراف ایه 182 فرموده ان بنده ایست که گناهی مرتکب شود پس برای ان بنده با گناه هم تجدید کردد و ان نعمت اورا ار استغفاران گناه سرگرم کند  4 و انحضرت علیهالساام فرمود چه بسا کسانبکه به پرده پوشی خداوندبر انها غافگیر شوند و چه بسا مردمی که بستایش مردمیکه بستایش مردم فریف خورند 

اصول کافی جلدد 4 ص 188 حدیث 1

 حضرت صادق ع فرمود  فرمود امیرالمومنین ع فرموده دست برداشتن از گناه اسانتر از طلب توبه و بسا شهوترانی یک ساعت که اندوه درازی بجای گذاردو مرگ دنیا را رسوا کرده و برای هیچ صاحب خردی شا دی نگذاشته شرح  مجلسی ره گوید  ایسرمن طلب التوبه   اشاره. باین است که شرایط توبه بسیار است و اینکه فرمود مرگ دنیا  را رسوا کرده برای انست که مرگ پرده از بدیها ان و گول زدنها و بی وفاییها ان بر داشته است

اصول کافی جلد 2ص16 حدبث 2

جابر گوید از امام باقر ع  در باره علم عالم یعنی پیغمبر وامام ص پرسیدم فرمود ای جابر همانا در پیغمبران و اوصبا پنج روحست ا روح. القدس 2 روح ایمان 3 روح زندگی حرکت 4 روح. قوه و روح شهوت ای جابر ایشان بوسیله ر.وح القدس امور و مطالب زیر عرش را تا زیر خاک بدانند سپس فرپمود ای جابر این. چهار روح اخیررا پیش امد وافت میرسد ولی روح القدس بازی و یاوه گیری نکند  شرح مراد بافت و پیش امدی که بان چهار روح میرسد اینستکه گاهی انها را مانعی عارض میشود که از تاثیر باز میمانند وبازی و یاوه گری میکنند  مانند روح شهوت و حرکت در زمان پیری و مرض  واما روح القدس که مبداو سبب علم و فهم امامست اعت و یاوه گری ندارد و همیشه حقایق را بدون زیاده ونقصان بانها میفهماند 

اص ل کافی ج 2 ص ص214 بقیه از حدیث قبل

اینست انچه. یعقوب پسرانش را بدان وصیت میکند و پسرانم همانا خدا این دین را برای شما بر گزید   نمیرید جز اینکه مسلمان باشید 122یسوره2 و محمدبن علی بپسرش جعفر بن محمد وصیت کردو دستورش داد که اورا با بردیکه در ان نماز جمعه میخواند کفن پوشد وبا عمامه خودش اورا عمامه بندد  و قبرش چهار گوشه ساخته چهار انگشت از زمین بلند کند و سپس انرا واگذارد از چهار انگشت بلندتر نکندانگاه فرمود وصیت نامه را در هم پیچید و بگواهان فرمود بروید خدا شما را رحمت کند پس از رفتن ایشان من گفتم پدرم در این وصیت نامه چه احتیاجی بگواه گرفتن بود فرمود من نخواستم که تو پس از مرگ من مغلوب باشی و مردم بگویند او وصیت نکرده است و خواستم  تو دلیلی داشته باشی که هر گاه مردی این بلد اید و گوید وصی فلانی کیست بگویند فلانی من گفتم اگر وصیت شریک داشته باشد چگونه تعیین میشود فرمود از او سوال میکنید مسایل مشگل علمی امور غیبی را ازاو  میپرسبد مطلب برای شما روشن میشود 

اصول کافی جلد 2 ص بقبه حاز حدیث قبل

عرضکردم خدای عزوجل در قران چگونه میفرماید امام فرمود بنظرم پیش از این هم در این باره سخن گفته یی از من پرسیده ای عرضکردم اریانگاه حضرت ایاتی راکه خدا در باره علی ع نازل فرموده و انچه پیغمبر ص راجع. حسن و حسین علیهمالسلام بعلب فرموده و انچه خدا بعلی ع اختصاص داده ووصیتی را که پیغمبر ص راجع باو نموده نصبش فرموده و مصایبیکه بانها میرسد  اعتراف حسن و حسین را  بان و دوستیش راو تسلبم کردن حسین امر امامت را طبق قولخدا و پیغمبر بمومنان از خودشان سزاورتراست و همسران وی مادران ایشاند و خویشاوندان در کتاب خدا بعضین نسبت ببعضی سزاوار تر است 6 سوره 33 مه را یاد اور شد فرمود بیاد اور تا معلوم امامت علی وحسن و حسین علیهمااسلام بدلیل ایات قران و احادیث پیغمبر ص بوده و از ان پس بدلیل ایه شریفه اولوا الواالارحام عرضکردم مردم در باره امام باقرع  اعتراض کرده و میگفتندچگونه شد که امامت از میان تمام فرزندان پدرش بدرشدو بوی رسبدبا انکه در میان انهاکسانی بودند که ازنظر قرابت مثل او و نظر سن بزرگتراز او مانند زبدبن علی بودند در صورتیکه امامت بکوچکتران از اوبواسطه گوچکتر. بودنشان نرسید فرمود صاحب امر امامت بسه  خصلت شناخته میشود که مختص باوست در غیر او نیست   1او نسبت بامام پسبن سزاوارتر نزدبگترو منسوبتر از سایر مردمست 2 وصی اوست 3 سلاح ووصیت پیغمبر ص نزد اوست و اینها زد من است کسی بامن در این باره نزاع نکند بحدیث 667 دجوع شود ع ضکردم اینها از ترس سلطان پنهانست    فرمود پنهان نیست بلکه دلیل روشن داردهمهنا پدرم هر چه انجا مخزن وودایع امامت بود بمن  سپرد و چون وفاتش نزدیک شد فرمود گواهانی را نزد من حاضر کن من  چهار تن که نافع عبدالله بن عمربکی از انها بود حاضر کردم فرمود بنویس